آیهان (کلبه آرامش)

کلا اخر...

بے تـ.ـو هرچہ مےنویسم درهم است

هرچہ مےگویم غریـ.ـب ومبهم است

بے تو انگاری در این ماتـ.ـم سرا……

رنگ شـ.ـادی هم برایِ من غــ.ـم است

بوی رفتن می دهد با من مدارا کردنت
سخت دلتنگم برای اخم و دعوا کردنت

عطر خوبی می زنی از در که بیرون می روی
دلخورم از این همه خود را فریبا کردنت

گفتم آیا خسته ای از زندگانی پیش من؟
سخت رنجیدم من از اینگونه حاشا کردنت

گفتمت میل سفر دارم تو گفتی صبر کن
خسته ام، دلخسته از امروز و فردا کردنت

می شنیدم دیشب آن لحن پر از افسوس را
صورت گریان و آن آه و دریغا کردنت

می هراسم از نگاه خیره تو سمت در
رنگ حسرت دارد آخر این تماشا کردنت

با زبان بی زبانی حرف خود را گفته ای
می روم دیگر نمی خواهم مدارا کردنت

تنهایی مثل غروب است
وقتی آسمان پر از
نارنجی های دلربا شده
از دور قشنگ است و فریبنده

در خود اما ،

دنیایی درونی دارد
دنیایی از خودِ خودِ گذشته
از حرف های نزده

میدانید آدم هرچقدر هم قوی باشد
باید کسی را داشته باشد
که حالِ بدش را بفهمد
که نگذارد
به حالِ خودش بماند
کسی که حالمان را به حالش گره زده باشد...

همه یِ ما باید کسی را داشته باشیم
که وقتی یک روز ،
روزِ ما نبود
بنشینیم رو به رویش و غرغر کنان از سیر تا پیازِ تمامِ بد بیاری هایمان را برایش تعریف کنیم
و او هم لبخند به لب گوش کند و پایانِ هر جمله مان بگوید
"حق داشتی پس اینقد عصبی بشی،
حالا ولش کن مهم نیست،
فدایِ سرت" .

قلبت را آرام کن...
یک وقتهایی بنشین و خلوت کن با تمام سکوت هایت…
نگاه کن به اطرافت…
به خوشبختى هایت…
به کسانی که میدانی دوستت دارند…
به وجود آدم هایی که برایت اهمیت دارند…
و به خدایی که تنهایت نخواهد گذاشت…
گاهی یک جای دنج انتخاب کن…
گاهی یک جای شلوغ…
آرامش را در هر دو پیدا کن…
هم درکنار شلوغی آدم ها…
هم درکنار پنجره ای چوبی و تنها…
دلمشغولی ها را گاهی ساده تر حس کن…
باران را بی چتر بشناس…
خوشحالی را فریاد بزن…
و بدان که تو" بهترینى"

برخی چیزای مهم ولی ساده رو بگید
ممکنه دیر بشه
اگه کسی رو دوسش دارین
برید بگید
شاید فردا یا اون نباشه یا تو....
والا...سخت نیست...

یادمه یکی جمله ی قشنگی می گفت:
یادت باشه شخص درست زندگیت
هیچ وقت ازت خسته نمیشه!

گاهی باید یک دایره بکشی
و بنشینی درونش. بگذار به
حال خودش زندگی را، و هیاهوی
آدم ها را... بنشین کنار سکوتت
و یک فنجان چای به خودت تعارف کن..

هیچ جز یاد تو،
رویــــــــــای دلاویزم نیست!
هیچ جز نام تو،
حرف طـــرب انگیزم نیست!
عـشق می‌ورزم و
می‌سوزم و فریــــــــادم نـه!
دوست می‌دارم و
می‌خواهم و پرهیزم نیست!

آنچه ماندنی‌ست، نه آدم‌هااند نه احساس‌ها و نه غم‌ها.آنچه تا ابد کنارِ تو ماندنی‌ست،خودِ تویی،و خودت مهم‌تر از دیگرانی هستی که رنجت می‌دهند..

فقط مى‌خواهم بدانم
جاده هر قدر دراز و طولانی باشد
آخرش یک جایی تو ایستاده‌ای ؟
عباس معروفی

من برای هرکاری دلیلی دارم جز خیره ماندن به تو.

کاش یکی باشد
مسلط به دوست داشتن
با پیش فرضِ ماندن
آنقدر که اضافه اش
از آغوش‌ات بزند بیرون!
و بداند زندگی بی دلبری های مکرر
نه آبی را گرم می‌کند،
نه دلی را…

” دل” چه دنیای قشنگی دارد…

“بزرگ” میشود…

“عاشق” میشود…

“تنگ” میشود…

میشکند…

میگرید…

میریزد…

دلبری میکند…

میتپد و میمیرد…

چون “می ایستد” تمام میشود…