امیر محمد

گرچه ناخشنودم اهل دل شکستن نیستم
آن‌که حرف دل‌ بریدن می‌زند من نیستم

دشمنی‌ها کرد با من دوست اما هم‌چنان
با خودم شاید ولی با دوست دشمن نیستم

چوب دل‌بستن به قلبی سنگدل را می‌خورم
شیشه‌ شیشه ا‌شک می‌ریزم من آهن نیستم

با دل آزرده می‌مانم به پایت هم‌چنان
گرچه از زخمِ زبان خلق ایمن نیستم

عشق را بی‌اعتمادی کشت، من با اعتماد-
گر نگیرم انتقامِ عشق را زن نیستم..

دیر است که دلدار پیامی نفرستاد
ننوشت سلامی و کلامی نفرستاد

صد نامه فرستادم و آن شاهِ سواران
پیکی نَدوانید و سلامی نفرستاد

سویِ منِ وحشی صفتِ عقل رمیده
آهو رَوشی، کبک خرامی، نفرستاد

دانست که خواهد شُدنم مرغِ دل از دست
وز آن خطِ چون سلسله دامی نفرستاد

فریاد که آن ساقیِ شِکَّر لبِ سرمست
دانست که مخمورم و جامی نفرستاد

چندان که زدم لافِ کرامات و مقامات
هیچم خبر از هیچ مقامی نفرستاد

حافظ به ادب باش که واخواست نباشد
گر شاه پیامی به غلامی نفرستاد