حرف دل واسه اهل دل

و صد سال بعد شاید،
پیدا کردم رنگها را
و فراموش کردم
خاکستری ها را،
شاید دیگر سیاه نپوشیدم
و گلهای پیراهن سفیدم را
در حیاط خانه کاشتم؛
صد سال دیگر شاید
جمع کردم لباس
تنهایی هایم را
از روی بندِ
حسرت و آه و آرزو؛
صد سال بعد از اکنون،
شاید زنده شدم
بعد از این همه مردن،
بعد از این همه نشدن.🌸🌱

و مـــــــــن،
شعری میشوم عاشقانه،
و کلمات را به آغوش میکشم،
همچون تنِ شریفت،

و حرف به حرف را،
همچون تار به تار زلفت نوازش میکنم،

و هر هجا را غرق در بوسه میکنم،
همچون بند بندِ اندامت،

و تـــــــــــــو،
این شعر را با چشمانت بخوان،
و زمزمه کن مرا ... .🌸🌱
عارف اخوان