✔ علـ بابا ـــی

آنکه مست آمد و
دستی به دل ما
زد و رفت ...
؛

درِ این خانه ،
ندانم به چه سودا
زد و رفت ...
/
ه.ا.سایه
( هوشنگ ابتهاج )
/

گرچه نرخ چاپلوسان
روز به روز افزون شود

قیمت ما گر هیچ گردد
از صداقت نگذریم ...
/

من هرگز نمی گویم ؛
در هیچ لحظه‌ای
از این سفر دشوار،
گرفتار نااُمیدی نباید شد،

من می‌گویم ؛
به اُمید بازگردیم،
قبل از اینکه نا اُمیدی،
نابودمان کند .
/
( نادر ابراهیمی )
/

گرچه در چشم خلایق
خسته و کم طاقتیم ,

خلوتی داریم و حالِ خوش
که با آن راحتیم ...
/

ما دل به غم تو بسته داریم
ای دوست
درد تو بجان خسته داریم
ای دوست

گفتی که
به دلشکستگان نزدیکم
ما نیز دل شکسته داریم
ای دوست
/

از باد
چه می‌نالی؟
یارانِ تو چون برگ‌‌اند...
/

ناله ام دردل شكست و
نوحه ام بر لب گداخت،

در گلستانی كه بلبل را
گلو می افشُرند ...
/
( سنجر کاشانی )
/

گاهی باید
مسیر اشتباه را بِرَوی
تا بفهمی
راه درست کجاست؛

شکست‌ها
معلم‌هایِ پنهانِ
پیروزی‌اند.
/

به سودای تو مشغولم
ز غوغای جهان فارغ !

ز هجر دائمی ایمن
ز وصل جاودان فارغ
/
( وحشی بافقی )
/

چون به پا رفتن میسر نیست
ما را سوی دوست ...

نامه می گردیم و با
بال کبوتر می رویم
/
( طالب آملی )
/

چون زِ شب نیمی بِشُد
مستان همه بیخود شدند

ما بماندیم و شب و شمع و
شرابی بی نگار ...
/
( مولانای جان )
/

چشم اگر اینست و ابرو این و
ناز و شیوه این ...

الوداع ای زهد و تقوی
الفراق ای عقل و دین
/
( کمال خجندی )
/

حدیث عشق نداند
کسی که در همه عمر

به سَر نکوفته باشد
درِ سرایی را
/
( عالیجناب سعدی )
/

یارب چه بودم و
بکجا رفته ام ؟
که من

هرگه
بیاد خویش رَسَم
گریه میکنم ...
/
( بیدل )
/

ﺳﺎﻟﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﺍﯼ،
ﺩﺭ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﻭﺩﺍﻉِ شبی ﺗﺎﺭ،
ﭘﺮﻭﺍﻧﮕﺎﻧﯽ ﺍﺯ ﺳﺮِ ﻣﺴﺘﯽ،
ﺩﺭ ﺷﻌﻠﻪ ﯼ ﭼﺮﺍﻏﯽ ﺗﺒﺪﺍﺭ،
ًﺩﯾﻮﺍﻧﻪ سوختند ً
/
( ﯾﺪﺍﻟﻠﻪ ﺭﻭﯾﺎﯾﯽ )
/