Թ♏ɿՐ ɧԹԲ3Հ

¸.•*¨ ¸.•*¨¸.•♥¸➷¸.•´.•¸.•*¨

هنوز هم میروم به همان کافه همیشگی
همنجایکه تو را برای اولین بار دیدم و دلم را با نگاههای
ریز و زیر زیرکی ات گرم کردی...
همان کافه ای که هربار دلمان تنهایی میخواست
باهم میرفتیم و همیشه کلی حرف داشتم که برایت بزنم
و تو با آن چشمان زیبایت به من خیره میشدی
و دستانی که هرگز از درون دستانم خارج نمیکردی
مینشینم سر همان میز همیشگی ...
و کافه چی قبل از هرچیز گلدان خالی را برایم میآورد
تا گلهای سرخی را که تو دوستشان داشتی داخلش قرار دهم
و بعد بدون اینکه دیگر سوالی کند یک چای و یک قهوه میاورد
طبق معمول قهوه برای توست ...
و من انقدر حرف نگفته مانده در دلم را برای خیالت تعریف میکنم
تا قهوه ات سرد شود سرد سرد،آنقدر سرد که از دهان بی افتد!!!
و بعد قهوه سرد از دهان افتاده را مینوشم!!!
به این امید که دلم باور کند که نیستی و سردی نبودنت را بفهمد...
شاید که او هم دلسرد شود....

¸.•*¨ ¸.•*¨¸.•♥¸➷¸.•´.•¸.•*¨

قبل از اینکه حرف بزنی مطمئن شو که زبونت درست به مغزت وصل شده باشه .

امیدوارم فردا اونی که سر جلسه‌ی امتحان قراره کنارم بشینه الان در حال درس خوندن باشه.

میدونی باید رفت و دل کند از چیز ها و کسایی که حالتو بد میکنن !
واقعیتش مهم نیست الان کجای کاری و چقدر پیش رفتین،
مهم حالته که با اونا خوب نیست ،
چون چند سال دیگه اونا نیستن
اما اون حال بد الان تو ممکنه رو ایندت تاثیر بذاره.

در یک رابطه
نباید برای به دست آوردن حداقل‌ها که
تعهد، محبت کلامی، شفافیت موضوعات، در دسترس بودن، وقت گذاشتن هست
تلاش کنیم...!

یکی بهم میگفت:
«اگه تو تمام لحظات تصورش میکنی؛اگه نمیتونی فراموشش کنی؛یعنی روحت تو اون آدم گیر کرده!»
داشتم فکر میکردم راست میگه ها شاید قشنگ‌ترین نوع دلبستگی همین باشه که روحت گیر اون آدم باشه.
جوری که دلت بخواد تو لحظه لحظه‌ی زندگیت،
تو خوشحالیت، تو شادیات، تو ناراحتیت، تو غم هات باشه یکی که همیشگی باشه.

‌ نصیحت امشب:

‏اگه یه‌بار دیر رسید بدقول نیست
اگه یه‌بار دروغ گفت دروغگو نیست
اگه یه‌بار عصبانی شد پرخاشگر نیست
اگه زیاد میخنده بی‌غم نیست
اگه از اشتباهت میگذره ابله نیست
اگه تو درست میگی لزوماً بقیه اشتباه نمیگن
اگه یه‌بار بد لباس پوشید بدسلیقه نیست
انقدر نسبت به آدما صفر و‌ صد نباشید .

‌
سَرَم
ظرفیت خاطراتم را ندارد .

زیر آسمان سوئد...

خیلی خوشگل نبود
یه صورت معمولی داشت، با چشمای معمولی و مهربون.
اما؛
اما قشنگ می خندید...
انقد قشنگ می خندید که آدم احساس می کرد هیچکس تو دنیا مثل اون بلد نیست بخنده!
راستش همه کار کردم که به دستش بیارم...
چند سالی هم بودیم با هم.
دروغ چرا! همه چی هم خوب بود.
دوسم داشت؛ دوسش داشتم.
اما انگار آدم وقتی داره به آرزوهای بزرگش می رسه یادش میره که چقد آرزوهای کوچیک هم داشته!
یادمه یه بار خسته از سر کلاس برمی گشتم خونه که تو راه زنگ زد و گفت ميخواد با من حرف بزنه!
اون موقع ها آرزوم همین چند لحظه حرف زدن ها در کنارش بود.
یه مدت که گذشت الکی بهانه گیر شد
هر بار سر یه چیزی ناراحت می کرديم همو؛
همه کارم کرد واسه موندنش ها!
اما دوتامون دیگه رویاهای جدید تو سرمون داشتيم؛
و از نظر هم شده بوديم سد راه تک تکشون .
واسه همین یه روز بی دلیل گذاشت و رفت.
بعد از يك ماه هم گذاشتم و از ايران رفتم
دیروز عصر خیلی اتفاقی توی پارک يه دختره شبيه به اون رو دیدم.
برعکس گذشته که من هر دفعه یه چیز می گفتم و هر روز یه رنگ عوض می کردم؛انگار خیلی عوض شده بودم...
پیر شده بودم یه ذره هم آروم تر.

قسم به روزی که دلت را می شکنند و جز خدایت مرهمی نخواهی داشت

نصیحت امشب:

در مصرف احترام به دیگران احتیاط رو رعایت کنید

اتفاقا با آدمهای اشتباه دوست شید!

درسهایی یاد می‌گیرید که هیچ جایی تدریس نمیشه ...

هزینه تراپی خیلی گرون شده

برا سلامت جیبتون که هم شده
با آدم حسابیا وارد رابطه شین.

داستان تنها ترین وال دنیا رو میدونی؟!
شاید خیلی از‌ ماها به این داستان دچار باشیم
تنهایی نه به این معنا که کسی اطرافمون نباشه؛
بلکه تنهایی یعنی کسی شما رو نشنوه، نبينه، نفهمه...
کسی نباشه که بتونید دنیاتون، حرفهاتون رو باهاش در میون بذارید...

و مشکل درست از اونجایی شروع میشه که فرکانس صدا، نگاه و مغزتون توسط دیگران قابل دریافت نباشه...
اونوقته که تو تنهاترینِ جهانی...