ققنوسِ عشق

‏بنظرم بهترین آرزویی که میشه برای ڪسی ڪرد "حال خوب" ـه
‏یکی با پول حالش خوب میشه
‏یکی با بودن کنار دلبر
‏یکی با قرمه سبزی
‏یکی با چای

‏واستون "حال خوب" آرزو میکنم
#ققنوس_عشق

قلبت رو اروم کن
یه وقت هایی بشین و با
روح درونت خلوت کن
بیشتر لمس کن
بیشتر تجربه کن
نگاه کن به نعمت هات
نگاه کن به اطرافت
نگاه کن به خوشبختی هات
نگاه کن به داشته هات
نگاه کن به عزیزان و اونایی
رو که خیلی دوست داری
به وجود آدم هایی که واسه
تو اهمیت دارن از همه مهمتر
به حضور خدایی که تو رو هیچوقت
تنها نداشته
تنهات نمیزاره
تا ابد هم تو رو تنها نخواهد گذاشت
گاهی یه جای دنجی رو انتخاب کن
گاهی یه جای شلوغ رو انتخاب کن
ارامش در حضور خدا رو در هر دو
پیدا کن
هم در شلوغی های آدم ها
هم در کنج خلوت تنهایی
دل مشغولی ها رو گاهی
ساده تر حس کن
بارون رو بدون چتر بشناس
خوشحالی رو فریاد بزن
بدون که خدا همیشه با تو هست

خون به دل،
       خاک به سر،
                آه به لب،
                     اشک به چشم
بى جمال تو چه ها بر من مسكين آمد

-بيدل دهلوی

خدای من
تو تنهایی ولی تنهامون نذار
الهی آمین🙏

شبتون بخیر عزیزان

اگر سخن میانِ من و تو پایان یافت و راه‌هایِ وصال قطع شدند و جدا و غریبه گشتیم، از نو با من آشنا شو.

هرچند نداری تو ز احساس، نشانی
من عاشق لبخند توام، گرچه ندانی

مغرور و بداخلاق بشو با همه، اما
با من به ازین باش که با خلق جهانی 💙🍃

♡

از می عشقت
چنان مَستم که نیست

تا قیامت
روی هشیاری مَرا...

♡

نیست در سودایِ زلفش کار من جز بی‌قراری
ای پریشان‌طرّه‌! تا چندَم پریشان می‌گذاری؟

#وصال_شیرازی

فرزندی از پدرش پرسید:
قیمت زندگی چقدر است؟!
پدر یک سنگ زیبا بهش داد و گفت:
این را ببر بازار، ببین مردم چقدر می‌خرند؛ اگر کسی قیمت را پرسید، هیچ نگو، فقط دو انگشت را بیاور بالا ببین آنها چگونه قیمت‌گذاری می‌کنند.!

او سنگ را به بازار برد...
نفر اول سنگ را دید و پرسید: قیمت این سنگ چند؟
کودک دو انگشتش را بالا آورد؛ آن مرد گفت: دو هزار تومان!
آن کودک نزد پدرش بازگشت و ماجرا را گفت.

پدر به او گفت: این بار برو در بازار عتیقه‌فروشان، آنجا وقتی کودک دو انگشتش را بالا برد.
عتیقه‌فروش گفت: دویست هزار تومان!

این‌بار هم کودک نزد پدر بازگشت و ماجرا را تعریف کرد.

پدر به او گفت: این بار به بازار جواهرفروشان و نزد فلان گوهرشناس برو...
وقتی دو انگشتش را بالا برد آن گوهرشناس گفت: دو میلیون تومان!

آن کودک باز ماجرا را برای پدر تعریف کرد.

پدر گفت: فرزندم!
حالا فهمیدی که قیمت زندگی چنده؟!
* مهم این است که گوهر وجودت را به کی بفروشی!!

قیمت ما به این بستگی دارد که مشتری ما چه کسی باشد...*

"پس مراقب باش"

برای آرزوهای محال خویش می‌گریم
اگر اشکی نماند، در خیال خویش می‌گریم
شب دل کندنت می‌پرسم آیا بازمی‌گردی؟
جوابت هرچه باشد، بر سوال خویش می‌گریم
نمی‌دانم چرا اما به قدری دوستت دارم
که از بیچارگی گاهی به حال خویش می‌گریم
اگر جنگیده بودم، دست کم حسرت نمی‌خوردم
ولی من بر شکست بی‌جدال خویش می‌گریم
به گردم حلقه می‌بندند یاران و نمی‌دانند
که من چون شمع هرشب بر زوال خویش  می‌گریم
نمی‌گریم برای عمر از کف رفته‌ام، اما
به حال آرزوهای محال خویش می‌گریم

سن زولفوني آچ، توك اوزونه ، شانه سي مندن
زنجيري نشان وئر منه ، ديـــــوانه سي مندن
سن عاشقي يانديرماقا ، من يانماقـــا مايــيل
سن شمعيني گوستر، منه ، پروانه سي مندن
زولفون قدري ، عاشق اولان وار. سنه اي گل
سن سويله، اومجنونلاري ، افسانه سي مندن
سرمست گوزون، فتنه لبين ، نشئه لي باده
ايچديرمنه ، اول بادني پيـــمانه سي مندن
سن ناز ايله گل كي ، صدفين، قيمتي آرتسين
كوزياشي كيمي ،اينجيسي. دردانه سي،مندن
هردم گوتور،اوزدن. گوزه ليم، افعي لي زولفين
چك ظاهره، گنجينه ني ويـــرانه سي مندن

قشنگ‌ترین توصیفی که راجع بهت میتونم بکنم اینه که تو برام مثلِ اهنگی هستی که هر وقت بهش گوش میدم حالم خوب میشه، مثلِ میوه‌های خوشمزه‌ی تابستون، مثلِ شب بیداری از ذوق مسافرت فردا، مثلِ هیجانِ اولین قرار با یه آدم مهم، مثلِ یه نوشیدنی خُنک وسط گرمای تابستون،‏ مثلِ چیزی که هیچوقت نداشتی.

شکر گزاری حقیقی مثل
رایحه گل هست اگر واقعا
شاکر باشی خود به خود
ابراز خواهد شد
جلوی چشای تو
اطراف تو
در هاله تو ظاهر خواهد شد
درست مثل عطر یه گل
اغلب وقتی گل زیبایی وجود داره
اون گل حوالی وجود خواهد داشت
گل و رایحه گل نمیتونن از هم جدا باشن
قدر دان بودن به این معنا نیست که
همه چیز الزاما خوب و عالی هست
بلکه به این معنا هست که تو تمامش
رو به عنوان هدیه و موهبت قبول کردی
اونایی که حقیقتا قدردان هستن
عمیقا توسط امتیاز زندگی کردن تکون خوردن

همه پایان‌ها، می‌توانند خود شروعی دوباره باشند، ما فقط این را به وقتش نمی‌فهمیم!

صبح بخیر 🌱

چقدر زیباست
کسی را دوست بداریم
نه برای نیاز
نه از روی اجبار
و نه از روی تنهایی،
فقط برای اینکه
ارزشش را دارد