گاهی موندن، نه از روی ناتوانی ست بلکه از روی فهمیست که هنوز عشق، لای زخمها نفس میکشه
نه هر رفتنی رهاییست، نه هر سکوتی آرامش
به قول مولانا
«آنکه خود را شناخت، همه چیز را شناخت»
گذشت، یعنی انتخابِ آرامش بهجای انتقام
و ماندن یعنی احترام به چیزی که هنوز در دل زندهست، حتی اگر در ظاهر خاموش باشه
چشم ها و چشمه ها خشک اند .
روشنی ها محو در تاریکی دلتنگ ، همچنان که نام ها در ننگ !
هرچه پیرامون ما غرق تباهی شد .
آه، باران، ای امید جان بیداران ! بر پلیدی ها ، که ما عمری ست در گرداب آن غرقیم ،
آیا، چیره خواهی شد ؟
گاهی آدمی نه به خاکش دل میبندد، نه به خانهاش بلکه به نگاهی، صدایی، یا آغوشی که بوی «وطن» میدهد.
برای کسی که تورا پناه دیده،
که در تو آرام گرفته،
نبودنت نه فقط دلتنگیست،
بلکه تبعید از وطن است…
باورم كن!
چیزهایی مثل رنج بزرگ، اندوهِ بزرگ و خاطرههای بزرگ معنا نداره.
همه چیز فراموش ميشه،
حتى يك عشق بزرگ.
اونچه که درباره زندگی غم انگیز و حيرت آوره همينه..
Toktam
درود بر شما آقا حمید 🌺زنده باشید 🙏
Hamid
درود بر شما آقا حمید 🌺زنده باشید 🙏
سلامت باشین 🌸🙏