خزان خانوم

یه‌جایی شاملو میگه:«من در بی‌حوصلگی‌هایم، با تو زندگی‌ها کرده‌ام»،
و چه شبایی که تو زندگیمون، حوصله هیچ‌ بنی‌بشری رو نداشتیم، ولی وسطِ همون بی‌حوصلگی، غرقِ فکر و خیالِ یه‌آدم‌ بودیم

آدم باید یه باباطاهر تو زندگیش داشته باشه که بهش بگه:
گل سرخم چرا پژمرده حالی؟
بیا قسمت کنیم دردی که داری
که تو کوچک دلی، طاقت نداری.

ميدوني هيچكي الكي الكي كه نميره تو لاك خودش!
اين وسطا يكي نا اميدش كرده،
يكي مهربونياشو ناديده گرفته،
يكي دلشو شكسته و يكي آرزوهاشو آتيش زده،
و بدترينش اينه که همه اين كارا رو
كسي كه با تموم وجود بهش اعتماد داشته كرده!

‏خانم غادة ‌السمان یه جا میگه که:
«بوته‌های خار را در زمین من نکار شاید فردا پابرهنه به دیدنم بیایی»
خیلی خلاصه گفته پل‌های پشت سرت رو خراب نکن
چون ممکنه یه روز بدجوری بهم محتاج باشی!
اگه بخوام خلاصه‌‌ترش کنم باید بگم که زود دور برندارید همین

" قـــــلبم "
خصـــوصی ترین
جـــای دنیـــاے دلتنگـــــی هایم بـــــود...
تا اینکـــــه ... " تــــــــــو "
ســــرزده به خـــانه ے دلـــــم  آمـــــدی ..
رسـم مـهمان نــوازے
شد بـلاے جانم
نتوانســتم به آمـدنت "نـــــه" بگویم
با بـــودنت خـــو گرفتم ...
حســـابی که وابسته ات شدم ،
یـــادت افـــــتاد کـــــه ..
فـــقط برای مــهمانی
به دلـــــم  ســــرزده بودے..
بعـد از رفتنت  حـــــریم خصـــــوصے دلـــــم.  ویـــــرانه اے "ســـــوت و کــــور" شـــــده . . .
دلـــــم بدجـــــور شـکست ... بـاور کن!

دلم شکستی و جانم هنوز چشم به راهت…
شبی سیاهمو،در آرزوی طلعت ماهت…
در انتظار تو چشمم سپید گشتو غمی نیست…
اگر قبول تو افتد،فدای چشم سیاهت👋

یکی از حق الناس هایی که در موردش صحبت نمیشه، حق الناسیه به اسم عاطفه و احساس، اینکه زور بزنی اون آدمو فتح کنی و به هر قیمتی دلشو ببری ولی بعد از اینکه خیالت راحت شد که اون آدم سرسخت دلشو بهت داده و دلبسته و وابستت شده با بی مسئولیتی تمام لهش کنی و اون آدمو توی زندگیش جا به جا کنی و باعث بشی هیچوقت اون آدم سابق نشه!

تاوان دلِ شکسته‌ی اون آدم قابل پرداخت نیست، آهش دامنتو میگیره، زندگیت سیاه میشه...

وقتی آدم موندن نیستی آرامش کسیو نگیر
اون دل بازیچه‌ی دستت نیست

قبل از اینکه به کسی خوبی کنید
رو یه قسمت از پوستش امتحان کنید،
شاید حساسیت داشته باشه...

دقیقااااا

درسکوت دادگاه سرنوشت
عشق برما حکم سنگینی نوشت
گفته شد دل داده ها از هم جدا
وای بر این حکم و این قانون زشت