روانشناسی نشون داده
اگه کسی ظاهرا سرد و بی احساسه یعنی وجودش سراسر قلبه.
اگه کسی روت حساسه و زود از کارات عصبی میشه
یعنی براش مهمی و دوستت داره.
اگه کسی زود رنجه یعنی به محبت نیاز داره.
اگه کسی خسته اس یعنی زیاد منتظر بوده.
اگه کسی چیزی رو زیاد بروز نمیده بی احساس نیست فقط زیادی اعتماد کرده و ضربه خورده.
یعنی میخوام بگم هر ایرادی توی هر کسی دیدی سعی کن درکش کنی چون هیچکدوممون کامل نیستیم
عدم وابستگی رو تمرین کن؛ اون چیزی که میآد رو بپذیر و به چیزی که زمان رفتنش رسیده، اجازه ی رفتن بده. چیزی که برای توئه بدون هیچ دردسری کنار تو میمونه.🦋
"حال بهترے خواهیم داشت"
اگر دست برداریم از فردے ڪہ لیاقت محبت ندارد
دشمنے ڪہ ارزش جنگیدن ندارد
حقے ڪہ ارزش گرفتن ندارد
و فڪرے ڪہ ارزش اندیشیدن ندارد...
.
داشتم کتاب "اتاقی از آن خود" رو میخوندم،
رسیدم به این تیکه اش، انگار دقیقا داشت منم توصیف میکرد:
«میدونی من خیلی با آدمها مهربونم،
دیفالتم نسبت به همه مثبته،
ولی وای به وقتی که حس کنم کسی داره ازم سواستفاده میکنه یا اون دوستی و رابطه یکطرفهست،
دیگه خنثیترین میشم نسبت به اون آدم.
نه چیزی میگم نه کاری میکنم و این تویی خطِ رفتاریِ من بدترین مجازاتیه که میتونم برای یک نفر قائل بشم.
آسمونو هم . . .
به زمین بدوزی . . .
هیچوقت برای آدمِ . . .
اشتباه زندگیت کامل نیستی،
حالا هی خودتو جربده به سلیقه ی اون باشی
هيچ لذتي بالاتر از آن نيست
كه با كسي آشنا شوي
كه دنيا را مانند تو مي بيند
گويي درمي يابي
كه ديوانه نبوده اي
كريستين بوبن
يك نفر مى آيد
همين كه بفهمد
فوق العاده ترين اتفاق زندگيت شده؛
همه چيز را ول مى كند و مى رود...
((امير وجود))
نوشته بود: «بی شک اگر دوستت داشت، این چنین پژمرده نبودی…»
اصالت هیچ ربطی به اینکه کجا
و تو چه خانوادهای به دنیا اومدی نداره!
همین که شرایطِ بد، شما رو یه آدم بد نکنه اصیلی..
آدمها یکبار عمیقاً عاشق میشوند،
چون فقط یکبار نمیترسند
که همهچیز خود را
از دست بدهند؛
امّا بعد از همان یکبار،
ترسها آنقدر عمیق میشوند
که عشق دیگر دور میایستد…