یک جایی به بعد،
بی تفاوت میشوی به هرچیزی
که هست، پشت میکنی به دلواپسیها
و با خودت میگویی: "بیخیال! بالاخره یک چیزی میشود"از یک جایی به بعد، دلت جنگیدن نمیخواهد، رسیدن نمیخواهد، داشتن نمیخواهد! فقط میخواهی آرام باشی.از نقش جنگندهها و دوندهها انصراف میدهی، عقبتر میایستی و فقط تماشا میکنی .از یک جایی به بعد، مینشینی کناری و در امنترین نقطهی زندگیات، خیره میشوی به مسیرهای در حال عبور و در کمال بیخیالی و آرامش، چایات را مینوشی...☕️🌸❤️
میخوام این بیت رو با زغال توی اتاقم بنویسم و قفلی بزنم روش..
.
دنبال کسی باش که دنبال تو باشد
اینگونه اگر نیست به دنبال خودت باش
.
دوست داشتن آدما تَرس میاره...
تَرس از دَست دادن..!
کاش میتونستم این نوشتهٔ نرگس صرافیان طوفان رو یهجایی که همه بتونن بخونن چاپ کنم! میگه:
اینکه من حوصلهی هیچکس را ندارم، دلیل بر دوست نداشتنِ آدمها نیست!
اتفاقاتی بر من گذشته و مشغولیتهایی داشتهام و مسیرهایی را پیمودهام که خستهام، همین!
آدمها دو نوع خسته میشوند: یکی خستگی جسمی، یکی هم خستگی روانی و ذهنی... خستگی جسمی را میتوان با استراحت و مدارا بهبود بخشید، اما امان از خستگیهای روانی و امان از وقتی که هر دوی اینها برای یک نفر، باهم اتفاق میافتند!
نزار قبانی یه نصیحت پدرانهی
فوق العاده میکنه و میگه:
«تا زمانی که از عمق دوست داشتن
طرف مقابلت مطمئن نشدی
عمیقانه دوست نداشته باش
چرا که عمق عشق امروز
همان عمق زخم فردای توست...!»
من آدم معمولی هستم...
نظر شخصیم و انتخابم اینجوریه که:
لباس مردونه، زنونه داره!
آرایش زنونه اس، مردونه نیست!
رقص زنونه، مردونه داره!
عشوه زنونه اس، مردونه نیست!
لاتی بودن مردونه اس، زنونه نیست!
واسه من هنوزم یه چیزایی جنسیت داره...
نوشته بود:
"به محض اینکه درد به شما درسشو بده از بین میره"
واقعا قشنگ ترین جملهی ممکن بود .
چارلی چاپلین میگه:
آدم خوبــــــــــی باش
ولی
وقتت رو
برای اثباتش به دیگران
تلف نکن .... !
یک روزایی هم هست
حال و حوصله هیچی نیست!
نه میشه خوب بود !
نه میشه تظاهر کرد به خوب بودن!
دقیقا به نقطه ایی میرسی که برای یک روز هم شده دوست داری خودت باشی حتی شده بی حوصله حتی شده غمگین !
میفهمی که چی میگم ؟!️
قوی بودن از کجا شروع میشه؟!
از خط زدن آدمای اضافی
بدون ترس از تنهایی...!!
مينويسم
يادگارى باشد از من
بعد مرگم شايد فردى ديوانه وار به دنبالم بگردد
نوشته هاى امرز من ارزش چندانى ندارد
اما بعد از مرگم نوشه هايم شايد براى خيليا با ارزش شود
ارى
ما انسان هايى هستيم كه قدر بودن را نميدانيم
بعد از نبودن ها در مييابيم جواهران كه از دست رفته است
و ما مانده ايم و خاطرات او