کاش می‌تونستم این نوشتهٔ نرگس صرافیان طوفان رو یه‌جایی که همه بتونن بخونن چاپ کنم! میگه:

این‌که من حوصله‌ی هیچ‌کس را ندارم، دلیل بر دوست نداشتنِ آدم‌ها نیست!
اتفاقاتی بر من گذشته و مشغولیت‌هایی داشته‌ام و مسیرهایی را پیموده‌ام که خسته‌ام، همین!
آدم‌ها دو نوع خسته می‌شوند: یکی خستگی جسمی، یکی هم خستگی روانی و ذهنی.‌.. خستگی جسمی را می‌توان با استراحت و مدارا بهبود بخشید، اما امان از خستگی‌های روانی و امان از وقتی که هر دوی این‌ها برای یک نفر، باهم اتفاق می‌افتند!