اونجا که شاعر میگه :
خسته ام ، نیست کسی حال مرا درک کند
کاش شبی روح ، مرا ترک کند...
.
دوبـارھ...
در دل تنڪَم...
قیامتی برپـاسٺ...
دوبارھ از منِ بـے تو دلم تورا مےخواسٺ..
غمگین ترین جای زندگی اونجاست
که مجبور میشی به کسی بگی خداحافظ
که دلت میخواست تموم زندگیتو باهاش بگذرونی...
تا تجسّم مے ڪنم
چشمِ تو را ،
پر مے شود
از آغوشِ خیال
عطرِ تنت...
بہ گمانم شب را
وقتے ڪہ خدا دلتنگ بود
آفرید...
امشب
هوس ڪردهام
دلتنگے هایم را
روے شانہ هاے تو ببارم
آسمان آغوشت را
مهمانم مے ڪنی.....؟!
برای خودت
یک خلوت
دست نیافتنی
داشته باش،
گاهی باید خیلی از اتفاقات را
فقط با خودت در میان بگذاری..
نمے دانم تو جاے خالے مرا
با ڪے پر ڪردے...
ولے...
من جاے تو را
با همین نوشته هاے تلخ
پر مے ڪنم....
از ابرِ دلتنگیِ من
فقط
خیالِ تو
میبارد…………
✍دلنوشته
نزن بـــــاران ڪہ مــــن یارے ندارم
بہ این بـــــاران شــب ڪارے ندارم
درخــت بیدمـــو تنهـــــاے تنهـــــا
بہ دوش شاخـــــہ ها بارے ندارم
نزن باران ڪہ عمرے رفـــتہ و مـن
به دام دل گـرفـــــتاری ندارم
خیابان خیس و دل گودال غم ها
بہ بازارم خــــــــــریداری ندارم
نزن باران ڪـــــہ اشـــــڪ دیدگانم
ڪویرم ڪـــــرد و گـــــلزارے ندارم
تمـــــام ڪـــــوچہ غرق عطر باران
نزن باران ڪـــــہ عـــــطارے ندارم
بنظرم افسردگی مثل خونریزی داخلی میمونه. کسی متوجهش نمیشه اما فقط خودتی که میدونی چقد درد داره و داری نابود میشی
گاهی نه آشنا دردت را میفهمد نه حتی صمیمی ترین دوست، گاهی باید تنهایی درد را فهمید، تنهایی خلوت کرد و تنهایی آرام شد ...
زندگیم هر روز داره «کاریش نمیشه کرد»تر میشه
دلم از همه جا رفتن میخواهد
و کنار تو ماندن را...
من از این جای خالی که
نباشی خالی میمونه میترسم...