รձოձռ

و نفس های تو

شریان زندگی ست

در رگهای خشکیده ی این جهان ...

تکرارشو شاید ما سهم هم باشیم...

وَر هیچ نباشد، چو تُو هستی هَمه هست

چشم و دل هر دو به رخسار تو اشفته و مست...

'شیرین‌همانند‌بوسه‌های‌ناگهانی‌

درمیان‌آشوب‌و‌آشفتگی..

دلِ مَن
بَسته به احوال دلت بود،
نمی‌دانستی!!!

زیباترین در به دریِ منی...

تو را می‌خواهم ای جانانه من
تو را می‌خواهم ای آغوش جان‌بخش
تو را ای عاشق دیوانه من...

اشتباه کردم

ولی این بار اشتبامو خیلی دوست داشتم

تو دلیل نفس های بی حساب منی

مامانِ ب پسرش گف نخوری زمین، خودش داش میخورد زمین، خدایی نمیخواستم بخندم ولی نشد

می شود با همه ی ریشه و رگهایِ تَنت

سالها گیرِ کسی باشی و قسمت نشود؟