رضا صحرانشین(مدیر سرای شادی)

☆彡彡 حسیـن مدیر سرای شادی..
حسین رفتم گل بخرم همه گلفروشا گفتن
پسرت صبح به صبح گلها رو میخره میگه براآبجیام
تو کلیک میخوام منم این گل رو از بلوار تو خیابون برات
آوردم خطابت زدم
ممنون که همیشه کنارمون تو گروه بودی از فیس تا حالا
پسرگلفروش سرای شادی
🌹🙏🌹🙏🌹🙏🌹

.

آدم‌ها مانند پنجره‌هایی با شیشه‌های رنگی‌اند؛ وقتی آفتاب می‌تابد برق می‌زنند و می‌درخشند، اما وقتی تاریکی سایه می‌گسترد، زیبایی حقیقی آن‌ها فقط در صورتی هویدا می‌شود که نوری در درونشان باشد..🤍

معلم گفت : دو مرد پیش من می آیند. یکی تمیز ودیگری کثیف من به آن ها پیشنهاد می کنم حمام کنند.شما فکر می کنید ، کدام یک این کار را انجام دهند ؟
هردو شاگرد یک زبان جواب دادند : خوب مسلما کثیفه !
معلم گفت : نه ، تمیزه . چون او به حمام کردن عادت کرده و کثیفه قدر آن را نمی داند.پس چه کسی حمام می کند ؟
حالا پسرها می گویند : تمیزه !
معلم جواب داد : نه ، کثیفه ، چون او به حمام احتیاج دارد. وباز پرسید : خوب ، پس کدامیک از مهمانان من حمام می کنند ؟
یک بار دیگر شاگردها گفتند : کثیفه !
معلم دوباره گفت : اما نه ، البته که هر دو ! تمیزه به حمام عادت دارد و کثیفه به حمام احتیاج دارد. خوب بالاخره کی حمام می گیرد ؟
بچه ها با سر درگمی جواب دادند : هر دو !
معلم بار دیگر توضیح می دهد : نه ، هیچ کدام ! چون کثیفه به حمام عادت ندارد و تمیزه هم نیازی به حمام کردن ندارد!
شاگردان با اعتراض گفتند : بله درسته ، ولی ما چطور می توانیم تشخیص دهیم ؟هر بار شما یک چیزی را می گویید و هر دفعه هم درست است
معلم در پاسخ گفت : خوب پس متوجه شدید ، این یعنی: منطق ! و از دیدگاه هر کس متفاوت است
پس لطفاً همدیگرو با منطق خودمون

پنج قدم تا خوشبختی:
قلبت را مملوء از مهربانی کن . . .
ذهنت را از نگرانی رها کن . . .
ساده زندگی کن . . .
بیشتر ببخشاش . . .
🌷 #آرش1345

برای داشتن
هر چیز ارزشمندی در زندگی
باید هزینه کرد
اما خندیدن و شاد بودن
ارزشمند ترین اتفاق در زندگی است
که هزینه ای ندارد
پس بخند و پنجره ی دلت را رو به خوشبختی بگشا
🌷 #آرش1345

مثل درختی که

به سوی آفتاب قد می‌کشد

همه وجودم دستی شده است

و همه دستم خواهشی:

خواهشِ تو

بوسیدمش

دیگر هراس نداشتم

جهان پایان یابد

من از جهان سهمم را گرفته بودم

در سخن گفتن خطای جاهلان پیدا شود

تیر کج چون از کمان بیرون دود رسوا شود

صائب تبریزی

ز لب دوختن غنچه را زندگیست

چو بشکفت زان پس پراکندگیست

ز گفتار بیهود جز رنج نیست

چو خاموشی اندر جهان گنج نیست