kiarash diyan

فقط یه روز همه چی خوب میشه
همه چی روال میشه
هیشکی بات کار نداره
هر روز غصه و غم نداری
هر روز هزار تا فکر و خیال نداری
همش دنبال بدبختیات نیستی
از چیزی خسته نیستی
از نبودن ادما نمیترسی
دیگه برات مهم نیست پولداری یا نه
غذا خوردی یا نه
هوا گرمه یا سرد
مسخرت کردن یا نه
دلتو میشکنن یا نمیشکنن
براشون مهم هستی یا نیستی
بهت فکر میکنه یا نه
دلت دیگه نمیگیره
دیگه بعض نداری
دیگه دلت نمیخواد با کسی درو دل کنی
دیگه تنها نیستی
دیگه .....
اون روز خیلی روز خوبیه
فقط شب قبلش مردی....
کیا

تلخ ترین قسمت زندگی اون جاییه که آدم به خودش میگه : چی فکر می کردیم و چی شد !

روزگار بدیست ..

درست وقتی در آتش میسوزی

همه به بهانه آب آوردن میروند …

آدم های این روزگار؛
زندگی هایشان
همانند کویر است.
با روزهایی گرم و
شب هایی سرد و یخبندان.
ترک های بی شمار قلب هایشان
حتی اجازه نمی دهد،
امیدی به آب و آبادانی داشته باشند.
آدم های این زمانه
بیش از اندازه همانند کویرند.
همانقدر سرد،
همانقدر بدون امید
و همانقدر شکسته....

مگر از روزگار چه می خواستیم
جز یک زندگی آرام
کنار کسی که دوستش داشته باشیم
و دوستمان بدارد
برآورده کردنش آنقدر سخت بود
که تلخی روزگار
فاصله انداخت میانمان
و تقدیر بی رحمانه
پای تنهاییمان
مهر کوبید....

این روزها پر است از انسانهایی با ظاهر زیبا
که هر روز لباسی نو بر تن میکنند
ولی نزدیکشان که میشوی
بوی کهنگی اندیشه هایشان
خیلی آزارت میدهد …

این روزها تلخ می گذرد ، دستم می لرزد از توصیفش
همین بس که :
نفس کشیدنم در این مرگِ تدریجی، مثل خودکشی است
با تیغِ کُند

از یه جایی به بعد دیگه بزرگ نمیشی ، پیر میشی
از یه جایی به بعد دیگه خسته نمیشی ، می بُری
از یه جایی به بعد هم دیگه تکراری نیستی ، زیادی‌ هستی . . .

هیچوقت اونقدر به کسی اعتماد نکن
که وقتی واقعیتشو دیدی نتونی باور کنی!

فرق روزهای

خوب و بد زندگی اینه که

روزهای بد رو همون موقع میفهمی

اما روزهای خوب رو بعدها که

خاطره شدن میفهمی

آدما چیزیو یادشون نمیره فقط باهاش کنار میان.

༺ دنیـا دیـد من دقیـقا چـہ چیـزایـے رو دوست دارم،همونا رو ازم گرفـت ༻️

خیلی دردناکه
وقتی کسی دیگه بهت احتیاج نداره
رفتارش باهات عوض می شه!

ﺁﻧـــــﭽـه
عـــــــقاب داخـــل قفـــس را پیـــــــــﺮ ﻣـــــــیکــند
غـــــــــﻢ قفــــس نیــست
پـــــــــﺮﻭﺍﺯ ﮐــﻼﻍ های بــــــــی سَـــــروپاســـت . . !

هیچوقت در هیچ زمانى، هیچ جایى از هیچکسى هیچ انتظارى نداشته باشید!

آدم که حتمن نباید بره دریا تا غرق شه.
حتمن که نباید وسط حجم عمیقی از آب دریا باشه که احساس خفگی کنه.
گاهی وقتا آدم وسط موزاییک نیم‌ متری هم غرق میشه.
توو برگ‌ های یه کتاب چند صفحه‌ ای حس خفگی بهش دست میده.
میونِ چند تا عکس رنگی توی گالری.
میونِ آهنگ خوش اون‌ روزها.
توی گردنبند طرحِ عقرب.
حتی وسط پاستای خوشرنگ کافه‌ی میدون شهرداری.
می‌دونی که چی می‌گم؟ گاهی وقتا خاطره‌ها خیلی عمیق‌تر از آب‌هایِ توی دریان.
راحت‌ تر خفه‌ ت می‌کنن.