بچه ها من یه خط قرمزخیلی پررنگ دارم
اونم شوخی با کسیه که پارتنر داره
به نظرم خالی از لطف نیست اگه فلسفش رو براتون توضیح بدم شاید شماهم خوشتون اومد
من کلا آدم جدی و کم حرفیم ولی خیلی وقت ها هم (مثلا تو سوشال مدیا یا جمعای خودمونی و نزدیک) خیلی آدم شوخ طبعیم
و خب مسلما این شوخ طبعی گاها جهت داره و معطوف به شخص خاصی ممکنه باشه
ولی چیزی که همیشه رعایت کردم، یک درصد بدونم طرفم با کسی تو رابطست یا در شرف آغازه یا حتی کسی رو دوست داره، امکان نداره این نوع مکالمه رو باهاش ادامه بدم
نه صرفا شوخی، فحشهارو هم با سانسور استفاده میکنم
حالا چرا؟ چون همیشه به این فکر میکنم اگه یکی با پارتنر من هم همچین گفتوگویی داشته باشه، آیا برای من مطبوعه؟ باعث رنجشم نمیشه؟حتی اگه هیچ منظوری پشت صحبت هاش نباشه؟
جدای از اون یکسری چیزها ذاتا اشتباهن، حتما نباید اثر بدشون ملموس باشه
و به نظرم خیلی بهتر میشه همه روی رفتار و گفتارشون یه تأملی داشته باشن شاید خیلی چیزها به چشم نیاد اما واقعا درست نباشه.
خدا عمري به من بدهد
پير شدنت را نظاره كنم
غر زدنت را
موهاي كم پشت سپيدت را
نگاه مهربانِ از پشتِ عينكت را
چالِ گم شده زيرِ چين و چروكِ صورتت را
ميبيني...؟
من تا كجا خودم را با تو تصور ميكنم...؟
من كنارت ميمانم
تا ثابت كنم كه با تمامِ اينها هم زيبايي...