احبّک
احبّک و
هذا توقیعی...
دوستت دارم
و
این
دوست داشتن
امضای من است...
محبوبم!
با توام چندان خوشم
که خوشیهایم
تمام میشود.
بیتوام چندان گریه میکنم
که گریههام
تمام میشود.
تا زندهام
و بوسههایم را
تمام میکنم...
تمام دوستت دارم هاى
دنيا را هم
كه جمع كنند
باز تو را
يك جور ديگرى
" دوست دارم"...
تصميم گرفتم
هر روز كمى از تو را
فراموش كنم ؛
اشتباهم اين بود
كه از
چشمهايت
شروع كردم....
پس از من
كسي اگر تو را ببوسد،
روي لبهايت
تاكستاني خواهد يافت
كه من كاشته ام...
کم دارم
حضور تو را
کنار عطر دو چای دارچینی
و شب نشینی دو نفره
تا انتهای شب
و آرام گرفتن آغوشت
تو را عجیب کم آورده ام !
محبوب من!
وقتی شما نیستید من چه دلیلی برای بودن دارم؟
شما را نقاشی میکنم. تکه تکه خنده هاتان را کنار هم میچینم، شادی ها را. مردم هنگامی که میخندند، همه شبیه هم میشوند. همهی شادی ها پس از گفتن" دوستتان دارم"آغاز میشود.
ای خوش آن روزی که پیشت، جان سپارد جان من
شیخ_بهایی
مگو در کوی او
شب تا سحر
بهر چه میگردی
که دل
گم کردهام آنجا
و میجویم نشانش را