❁❥☪یـــــه دل پــــر ☪ ❁❥

یک شب در رویا با هم بیدار ماندیم تا خود صبح،هی چشمهای من پر از خواب شد و تو آنها را بوسیدی و گفتی کمی دیگر که حرف بزنیم می خوابیم.هی حرف زدی تا من نخوابم.
اولین شعاع آفتاب که تابید گفتی بخواب و چشمهای درشت تیره ات را ببند،الان وقت خوابیدن توست خورشیدکم که این روزگار کینه توز هیچوقت تحمل دو خورشید در یک آسمان را ندارد.
خدا را چه دیدی؟شاید هم به کام ما شد دنیا و در واقعیت هم بیدار ماندیم تا خود صبح کنار هم.
نیمه های شب که خوابت گرفت،دستانت را به من بده تا برایت شعر بخوانم به زمزمه و نوازشت کنم به مِهر.
بی هیچ هراسی،سرت را بگذار روی زانوانِ من و چشمهایت را ببند.
من با هر نفست،مست می شوم در تیرگی های شبی که خورشیدش تویی.
بوی خوشت بپیچد در تمام روزگارم و مست شوم از عطر حضورت،بی باده.
ما دیر رسیده ایم به هم.اما اگر هم شبی کنار هم بودیم،یادت باشد صبح که شد،از تمام خیال ها بروی،قبل از آنکه عادت کنی به تیرگی های طولانی دنیای من،به آغوش سرد ناامنم،به تلخی مداومم،به دردهای جاری در ثانیه های زشت شبانه روزم.
برو و فکر کن گم شده بودی،من هم فکر میکنم خواب دیده ام،خواب دلچسبی که هرگز تکرار نخواهد شد.

.

گوزگو اؤنونده‌یم هر آخشام صاباح ،
بلکه بئینیمده‌کین ایچینده گؤرم...
بلکه خیالیمین کوچه‌لریندن،
سنی بیر دفعه ده کئچنده گؤرم.

شازده كوچولو: دلتنگى مگه چه جوریه و چه خاصیتی داره؟
روباه: خاصیت "دلتنگی" اینه كه
"بد قِلِقِت" میکنه...🤍

بعضی شبا صرفا شب‌‌اند؛چه میدونم تاریک،ساکت،ماه و این داستانا
ولی بعضی شبا خیلی شبن،میفهمی چی میگم؟؟