سارا حشمتی

خلاصه داستان زندگی من
همین یه جمله توصیفش میکنه
"همیشه از بیرون آرامش داشتم
ولی از درون در حال فکر کردن به همه چیز بودم"

ما را حوصله ی
خریدن نقاب نبود
خوشا آنان که خریدند و عزیزند

تو را چه کسی
اسرافت می کند
در حالی که من
به ذره ذره تو
محتاجم!

هیچ آدمی شفای تو نیست
می آید تا تو را از زخمی خشک به زخمی تر
تبدیل کند

به هر چیزی در جهان
پناه ببری در امان هستی
جز انسان

من يك زنم
هيچ گاه جدای از نيازت تماشايم كردی ؟؟؟؟
من زنم !
همانقدر ظريف كه گاه دوست دارم به يكی تكيه كنم ،
كه گاه ناتوانی ام هم عشوه ای زنانه می شود
اما هر بار كه لازم بود شانه های ظريفم بار مردانه ات را به دوش كشيد
گاهی نان آور خانه ات شدم، گاهی مونس تنهايی ات
و گاه مادرانه مهر می ورزيدم آنگاه كه خود كودكانه می خواستمت
آرامشی را به تو هديه می دادم كه شايد خود از آن سهمی نداشتم
هميشه با تو همراه بوده ام ، اما كی خودم بودم ؟؟؟
كی برای خودم زيستم ؟؟؟؟
هميشه همانی بودم كه تو خواستی، اما تو هميشه اول بودی حتی اول تو را آفريدند.
خرده نگير
من حتی حقم را مطالبه نمی كنم
هميشه مظلوم بوده ام تا تو به قدرت مردانه ات ببالی

آغوش تو یک مکان معمولی نیست
هذا البَلَدِ الأمینِ
من است

همه ی ضمیر های گم شده دنیا
مرجع شان را پیدا می کنند
روزی...

جهان بندر های بزرگی دارد
قایق کاغذی!
نه برای تو اما!

گاهی مرا می خوانی
مثل کاغذ فالی
که بعد از خواندن دور می افتد

مردی با چشمانِ غمگین و بازوانِ بلند
که نمی‌داند چگونه به آغوش بکشد
مترسکی است
که گنجشک‌های من را فریب داده…!

اصلا مرا چه به سیاست های عاشقانه!
من از عشق همانقدر میدانم که باید دوستت داشته باشم...
نه از صبوری چیزی میدانم وَ نه از اِفاده های زنانه چیزی در چَتته دارم.
من آنقدر ساده ام که حتی نمیدانم چطور بدون دعوا و غُر زدنهای از روی دلتنگی با دلم صادق باشم و اعتراف کنم از دوری ات ، دلتنگم
من نابَلدم...
اگر همه دنیا هم به من لَقبِ دست و پا چُلفتی ترین عاشق را بدهند ، درست گفته اند...
اصلا مگر میشود تو عشق باشی و این مَنِ عاشقت دست و پا گم نکند؟!