کلبه ی آرامش

هر کس تفکرش با تو متفاوت است،

دشمنت نیست،

انسان دیگری است با دیدگاه دیگر، فقط همین…

اگر همین یک اصل را می پذیرفتیم،

روابط مان بهتر می شد،

پرسیدند : بهشت را خواهی یا دوست ؟ گفتم جهنم است بهشت بی دوست .

خیلی حس قشنگیه
وقتی یه دوست فاب داشته باشی که همیشه حواسش بهت باشه
به یادت باشه، نگرانت بشه و دوست داشته باشه

آدمایی که توی سخت‌ ترین روزات
کاری می‌ کنن که لبخند بزنی خیلی مهمن
هرگز رهاشون نکن

کسی به عمق وجودم نشسته با احساس
جواهری ته قلبم نهفته چون الماس

چکیده عطر تنش لا به لای رگ هایم
چو قطره های زلالی که می چکد از یاس

و خنده های بهشتی شکفته برلب من
که بهترین شده در قاب عکس یک عکاس

یکی درون وجودم ز عشق لبریز است
و مست میشود از سرکشیدن گیلاس

چهل ستون وجودم دگر نمی لرزد
کسی نشسته درونم شبیه شاه عباس

به گمانم نگهم دل به کسی بست که نیست...
و دلم غرق تمنای کسی هست که نیست....
همه شهر به دلدادگی ام می خندند ....
که فلانی شده از چشم کسی مست، که نیست....
«تو به من گفتی از این عشق حذر کن» ... آری ..
و تو گفتی که ره عشق تو سخت است، که نیست ....
مدتی هست به دلسوزی خود مشغولم ...
که دلم بند نفس های کسی هست که نیست

خدایا به‌ جهنمت‌ دیگر نیازی‌ نیست
ما آدمها همدیگر را بهتر میسوزانیم.

انسان‌ها تحصیل کرده به دنیا نمی‌آیند.
در نتیجه، مرتکب اشتباه می‌شوند؛
اما این وظیفه‌ی اخلاقی هر انسان است که گذشته را فراموش کند و زندگی جدیدی را آغاز نماید

عطر موهایت قرار از شهر میگیرد بگو

دل ربودن را کدام عطار

یادت داده است؟!!

نيمى از زندگى مان
ميشود صرفِ اينكه به آدمهاى ديگر ثابت كنيم،
ما چقدر خوشبختيم...
به آدمهايى كه شايد خوشبختى برايشان تعريفِ ديگرى دارد
حتى اگر واقعاً هم خوشبخت باشيم،
اما همين خودنمايى،
ما را تبديل ميكند به بدبخت ترين آدمِ روى زمين!
غذايى اگر جلويمان ميگذارند،
قبل از لذت بردن از غذا،
ترجيح ميدهيم آن را به رخِ ديگران بكشيم...
سفرى اگر ميرويم،
ترجيحمان اين است كه بگوييم،
ما آمديم به بهترين نقطه ى روى زمين،تو
بمان همان جهنم هميشگى...
واردِ رابطه اگر ميشويم،عالم و آدم را با خبر ميكنيم،
كه ببينيد چقدر خاطرِ من را ميخواهد،
تو اما بمان در همان پيله ى تنهايى ات...
ما لذت بردن را پاك فراموش كرده ايم
مسيرى را ميرويم كه خطِ پايان ندارد،
فقط ميرويم كه از بقيه جا نمانيم!

زمان کارشناسی استادی داشتم که به متر نمره میدادش...
کافی بود سط اول رو در مورد سوال درست بنویسی و القاقی رو چرت و پرت و ایشون همون سطر اول اکتفا کرده نمره کامل میدادن..
چفدر اینجا یادآور اون استاد گرانقدر هست...
بیشتر از یک جمله متن باشه کسی خوصله خوندنش رو نداره

هرچہ دلم را خالے ڪنم،
باز پـر مےشود از #طـــــــو...
عجب برڪتےِ دارد دوست داشتنت