بی انتها

اگه یکی یه روز ازم بخواد که یک نصیحت بهش بکنم بهش می گم “مبهم باش.”
اگه حالت بده تو فضای مجازی جار نزن، اگه حالت خوبه تو فضای مجازی جار نزن. شاید هضمش سخت باشه ولی دوروبریات اگه از ناراحتیت خوشحال نشن، ناراحتم نمی شن. اگه با کسی تو رابطه ای به همه نشونش نده، اونا میدزدنش چون همه چیزای قشنگو واسه خودشون میخوان. از تصمیمات مهمت به کسی نگو، حسودن، باعث خراب شدنش می شن. غیر قابل پیشبینی باش، آدما غافلگیر شدنو دوست دارن. داستان زندگی و گذشتت چیزیه که فقط به خودت مربوطه، واسه هرکی هرکی سفره ی دلتو باز نکن تا حتی تو ذهنشونم توانایی اینو نداشته باشن که قضاوتت کنن.
تمام احساستتو بروز نده. اجازه نده بفهمن که راجبشون چه فکری می‌کنی. نذار از موندنت مطمن شن. در‌واقع اونارو از هیچ‌ چیزی مطمئن نکن. این آدما عاشق ماجراجویین، بذار انقد دنبالت بگردن تا بالاخره خودشون  کشفت کنن. اینجوری قشنگ تره؛ هم واسه اونا، هم واسه تو.

اون رفتارهایی که برای ما مبنای اصالت و آدم حسابی بودنه؛
تازه به دوران رسیده ها، بهش میگن سادگی و خنگی...

افراد از اون چیزی که تو اینستا میبینین غمگینتر، زشت تر و بدبخت ترن و از اون چیزی که تو توییتر میبینین بسته تر و کوتاه فکرتر و بداخلاقترن!

من مشکل اعتماد کردن ندارم، من مشکل “قبلا اینو دیدم و میدونم تهش چی میشه” رو دارم.

دوس پسر / دوس دختر دیگه وجود نداره، تموم شده. هرکیم داره از قبل داشته.

امروز از بغلِ یه غریبه رد شدم، که رازهاشو میدونستم، چیزای مورد علاقشو حفظ بودم، و یک زمانی شب و روز باهاش در ارتباط بودم.

‏کار من وانمود کردنه ؛
وانمود کنم حوصله دارم،درحالی که ندارم،
وانمود کنم خوشحالم،در حالی که نیستم،
وانمود کنم اذیت نمیشم،در حالی که میشم،
وانمود کنم دلتنگ‌نیستم در حالی که هستم،
وانمود کنم خسته نیستم در حالی که هستم ، خیلی هم هستم

و حتی آنکه گمان می‌کنی امن‌ترین پناهگاه را در قلبش داری، چنان آن پناه را بر سرت آوار می‌کند که تا مدت‌ها قلبت در گیجی و سرگردانی به سر می‌برد.

- دخالت در زندگی دیگران، کنجکاوی نیست، فضولیه...
- تندگویی و قضاوت در مورد دیگران، انتقاد نیست، اسمش توهینه...
- هر کار یا حرفی که در آخرش بگی شوخی کردم، شوخی نیست جانم،
حمله به شخصیت اون فرد هست...
- بازی کردن با احساسات مردم زرنگی نیست، هرزگیه...
- خراب کردن یه نفر توی یه جمع، جوک نیست، اسمش بی احترامیه...

من همینم که می‌بینی،
ساکتم، واسه آدمایی که نمی‌خوامشون
پرحرفم، واسه اونایی که دوستشون دارم
مغرورم، واسه آدمای بی‌لیاقت
و مهربونم، واسه اونایی که با ارزشن.

یه استادی داشتیم، میگفت:
"اگه تو یه رابطه طولانی هستین ولش نکنین، مشکلی پیش اومد تلاش کنید با هم حلش کنید، حتما یه راه حلی هست، به خاطر تنوع طلبی گند نزنید تو زندگیاتون، بیرون رابطه ها خیلی عجیب شده، هر بلایی که تو این ده سال سر اقتصاد و سیاستمون اومده، سر رابطه ها هم اومده…"

قدیما چقدر تو‌ رابطه بهم اعتماد داشتن و رابطه ها سالم بوده؛
مثلا زن یونس نبی ازش پرسیده سه روز کجا بودی؟ یونس نبی هم گفتن تو شکم نهنگ بودم .
خانومشم قبول کرده.
ولی حالا چی ؟!
مگه باور می کنن..

من همینم که می‌بینی،
ساکتم، واسه آدمایی که نمی‌خوامشون
پرحرفم، واسه اونایی که دوستشون دارم
مغرورم، واسه آدمای بی‌لیاقت
و مهربونم، واسه اونایی که با ارزشن.

هر روز که میگذره می‌بینی بیشتر از روز قبل دلت به چیزی خوش نیست.