اگه این خیالو تو سرت داری، اگه همچین عشقی تو دلت داری، هرچقدرم خسته و ناامیدی، بازم بلند شو و ادامه بده و به این فکر کن شاید فلسفه‌ی کل این زندگی همون رویاییه که هرچقدر خاک ریختی روش باز از یه گوشه جوونه زده و سبز کرده و تو وجودت ریشه دوونده.
بی‌رحم نباش با خودت. بلند شو و آب بده به گلایی که تو دلت جوونه زدن، بذار رشد کنن و باغ دلتو قشنگ و رنگارنگ کنن و لبخند رو لبات بنشونن.
همه‌ی زندگی همینه. همون چیزی که عشقش تو وجودته. بهش برس تا فرصت هست. نذار حسرت بشه و بمونه رو دلت...