براتون کسی رو آرزو میکنم که:
حامی باشه.
کسی که بتونید بدون ترس از قضاوت همه چیز رو براش تعریف کنید.
کسی که هیچوقت بهتون حس ناکافی بودن نده.
کسی که جوری نگاهتون کنه انگار خوشگلترین موجود دنیایید.
کسی که روزای خوب و بد همیشه پیشتون باشه.
کسی که پناهگاه باشه، کسی که وقتی دنیا آوار میشه رو سرتون بگید خداروشکر که دارمش!
کسی که اگه کار اشتباهی کنید،
اولین نفر به اون زنگ بزنید.
کسی که بودنش بیارزه به نبودن همه ♥️
روزگارت_بخیر عزیزم !
شاید نباشم
تو اما هر روز صبح
پنجره ی قلبت را باز کن
و "دوستت دارم " ها را
و "صبحت بخیر " ها را
و" مراقب خودت باش" ها را
نفس بکش
سپرده ام به آسمان ،
سپرده ام به صبح...
هرکجای این دنیا
چیزی برای یادآوری تو وجود دارد
انگار که تمام دنیا را باهم گشته باشیم
جوری در من جاخوش کرده ای
که هرقدر تنها باشم
بازهم تنها نخواهم بود ...
از چی می ترسی؟
از جای پاهات روی برف؟
می ترسی همه بفهمن کجا بودی
و کجا میری؟ نترس!
صبح که آفتاب بزنه،
همه برف ها آب میشن،
همه جای پاها پاک میشن.
از جای پاهات رو دل ها بترس.
گرمای آفتاب که چیزی نیست،
گرمای جهنم هم نمی تونه پاکشون کنه...
امن بودن آدمها را از ارتباط دستانشان با جهان میتوان دید!
دستان آدمهای امن، کاری جز در آغوش کشیدن و نوازش کردن انجام نمیدهند. نه با دستانشان خط و نشان میکشند، نه تنبیه میکنند، نه سرد ارتباط برقرار میکنند، و نه اجتناب میکنند.
دستان آدمهای امن، پناهگاهند؛پناهگاهی که هر زمان از همه جا خسته و دلزده بودیم، در دستان آنان، در آغوش گرم آنان، به آرامشی عمیق و لذتبخش برسیم...
ღمهدیارღ
اینم من حس کردم
مَهگل
جای تاسفه