براے از تو ڪَـفتن
بــــهـانهےِ زیادے ندارم
اما همان قدر بڪَویم از خودم؛
ڪه هر جاے ناڪجاے دلم را
نگاه ڪنی باز هم...
تو...
دیدنی ترین بهانهے تقویم
قدیمیِ دلم هستی...!
در زندگی همه آدمها
از یک جاهایی به بعد
از یک زمانی به بعد
از عزیزترین نفر زندگیت به بعد
دیگر نه همه چیز مثل روزهای گذشته میشود
و نه روزها همان رنگ و طعم گذشته
را خواهد داشت!
از مرور تمام خاطرات گذشته
حالی برایمان میماند
به اسم دلتنگی...
آدميزاد نه ناگهان،
بلكه ذره ذره يکچيزهايى را مىاندازد دور.
چيزهايى را كه زندگى كرده بود، عشق ورزيده بود.
به راحتى كه نه! با تكهاى از خودش مىاندازد دور.
ديگر او را تو خطاب نمیكند، موهايش را كوتاه نمیكند،
شب ها شعر و موسيقى گوش نمیكند، روزها دل از آواز خواندن میكِشد.
آدميزاد، ذره ذره لابه لاى زندگانى مىميرد
و همه گمان مىكنند ناگهان مُرده است.
بعضي آدم ها را نميشود داشت
فقط ميشود يک جور خاصي دوستشان داشت
بعضي آدم ها اصلا براي اين نيستند
که براي تو باشند يا تو براي آن ها...
اصلا به آخرش فکر نمي کني
آنها براي اينند که دوستشان بداري!
آن هم نه دوست داشتن معمولي نه حتي عشق
يک جور خاصي دوست داشتن که اصلا هم کم نيست
اين آدم ها حتي وقتي که ديگر نيستند هم
در کنج دلت تا ابد يه جور خاص دوست داشته خواهند شد...
*๑Khatereh๑*
Ehsan
رفیق چندین ساله من