مَن نمیگم مالِ من شو ..
مَن میگم مهم نیست
چیشُده یا چی میشه ..
فقط بِذار کنارت باشم تا
تلخی این دَردا کمتر شه ..
مَن میگم که اگه من باشم
قرصات راحت تر از گلوت پایین میرَن ..
من میگم اگه باشم
هروقت دَردت گرفت
دستامو مُحکم فشار بدی ..
مَن میگم اگه باشم
حافظه ات بشم اگه تاریخا یادِت رفت ..
مَن میگم اگه باشم
شلوغی مطبو کمتر حس کنی ..
من میگم اگه دَستات لرزید باشم که
با جفت دستام دستاتو بگیرم ..
مَن میگم اگه زانوهات خَم شد
بشم دیوار تا به من تکیه بدی ..
من میگم اگه موهات ریخت
موهامو میزنم تا باهم باز سِت کنیم ..
مَن میگم اگه چِشات تار شدن
بشم چشات تا واست کتاب بخونم ..
مَن میگم اگه پاهات نتونستن
قدم بردارن ، عصات بشم ..
مَن میگم وقتی نمیتونی داد بزنی
صدات بشم ..
بخاطرِ خودم نمیگم که ..
بخاطرِ خودت اونقد میگم تا
دردت بجونم بیاد ..
مَن اونقد میگم تا مالِ من شی همین ..
#متی
پی نوشت :
یکی از بینظیرترین مَتن هایی بود که
در طول عمرم خوندم .