باز که نمادی ازاهل دنیاست ب بط که نمادی از اهل معنا واهل دل است گفت ، دشت های فراخ بدون پستی و بلندی بسیار خوشتر از اب است با من بیا ب انجا سفر کنیم و در انجا رحل اقامت بیفکنیم اما بط اب را مامنی قابل اعتماد و بدون بیم می پنداشت گفت شبت خوش یعنی تو در همان زندکی غفلت و ن اگاهی خوش باش ک مرا جا خوش است زیرا برای من اب متزلی امن و بسی خوش است راه ت ب پیما که سرت ناخوش است و میتوانی ب ان تن در ندهی و بروی...

روزی دوباره می بینمت انجا که امتداد دریا با افق اسمان یکی می شود
اری
و در انجا منتظرت می مانم