وقتی نگاهی آدمی را به رویا می‌برد، و لبخندی به او امید می‌دهد، وقتی آسمانی از قلبی، و زمینی از آغوشی برای آدمی فراهم می‌شود، یعنی آفتاب راهی به خانه‌اش یافته. انسان چه می‌خواهد جز آسمان و امید و آفتاب و رویا، و زمینی امن برای استواری قدم‌هایش؟ دیگر غمی نمی‌ماند …