(mehdi (craze poet

قصد دارم که شبی زلف تورا شانه کنم
و اگر جور شود بوسه ی دزدانه کنم

نه فقط از رخ و از گونه و از کنج لبت
بلکه بر خاک رهت بوسه ی جانانه کنم

راهی ز زبان ما به دل پیوسته ست
کاسرار جهان جان، در آن ره بسته ست

تا هست زبان بسته، گشاده است آن را
چون گشت زبان گشاده، آن ره بسته ست

تو نه مهتاب و نه خورشیدی و نه دریایی
تو همان ناب ترین جاذبه‌ی دنیایی

مثل اشعار اهورایی باران پاکی
و به اندازه‌ی لبخند خدا زیبایی

خواستم وصف تو گویم همه در یک رویا
چه بگویم که تو زیبا تر از آن رویایی

مثل یک حادثه‌ی عشق پر از ابهامی
و گرفتار هزاران اگر و امایی

ای تو آن ناب ترین رایحه‌ی شعر بهار
تو مگر جام شرابی که چنین گیرایی؟

من به اندازه‌ی زیبایی تو تنهایم
تو به اندازه‌ی تنهایی من زیبایی...

#نادر_صهبا #شعر

شب بود و ماه و اختر و شمع و من و خیال
خواب از سرم به نغمه ی مرغی پریده بود

در گوشه اتاق، فرو رفته در سکوت
رؤیای عمر رفته، مرا پیش دیده بود

در عالم خیال به چشم آمدم پدر
کز رنج چون کمان، قد سروش خمیده بود

موی سیاه او شده بود اندکی سپید
گویی سپیده از افق شب دمیده بود

یاد آمدم که در دل شبها هزار بار
دست نوازشم به سر و رو کشیده بود

از خود برون شدم به تماشای روی او
کی لذت وصال بدین حد رسیده بود

چون محو شد خیال پدر از نظر مرا...

کجاست عشق که تا قید آبرو بزنیم
به کوی میکده ها باز ، های و هو بزنیم

کجاست پیرهن ِ چاک ِ عاشقی که چو گل
ز خون دل ، می ِ گلگون سبو سبو بزنیم

بریده نای ِ صراحی و در برابر خلق
شراب ِ تلخ ِ جگر سوز تا گلو بزنیم

به جستجوی سپیدی ِ صبحدم ، همه شب
چراغ ِ اشک فروزیم و کو به کو بزنیم

ز عشق دوست ، چنان سینه پر کنیم از مهر
که حلقه بر در کاشانه ی ِ عدو بزنیم

غبار عقل بپوشیده دید ِ چشم مرا
مگر به گریه بر او رنگ ِ شستشو بزنیم

کجاست آینه رویی ، که چون بتابد روی
به سینه سنگ تمنای ِ عشق او بزنیم

به گریه شاخه ی ِ گلهای عاشقی شکنیم
به خنده بر لب ِ آن یار ِ تندخو بزنیم

امید ما همه این است تا مگر روزی
دوباره خیمه سر ِ کوی آرزو بزنیم

بی چیزیِ من اگرچه پا بست مرا
غم نیست که تاب نیستی هست مرا

با بی سر و پائی ز قناعت دایم
سرمایه روزگار در دست مرا

عاشقی درد است و درمان نیز هم
مشکل است این عشق و آسان نیز هم

جان فدا باید به این دلدادگی
دل که دادی می رود جان نیز هم

دامن از خار تعلق باز چین
بازگردی گل به دامان نیز هم

در نمازم قبله گاهی پشت و روست
کافر عشقم، مسلمان نیز هم

عشق گفت از کفر و دین خواهی کدام
گفتمش این خواهم و آن نیز هم

ای دلارام ترین غنچه ی گلزار ، سلام
ای طلوع نفس صبح چمنزار ، سلام

ای فرحبخش ترین رایحه ی عاطفه ها
مژده ی پرتو خورشید پدیدار ، سلام

از عشق خدا گر به سرت شور و نواست
از حق بنما طلب دلت هرچه که خواست

با دیده حق‌بین بنگر خوبان را
رخسار نکو آینه صنع خداست

شبیه مادر دلسوز طفلِ سر به هواست
چراغ راه برای تمام آدم هاست

در این زمانه ی آشوب و غرق کج فهمی
هرآنکه درس ادب می دهد حبیب خداست!

هنوز نام تو از لب نرفته مظهر عشق
"خیال روی تو در هر طریق همره ماست"

برای آنکه شبیه ات شوم ترنم مهر
تلاش کرده ام اما نشد...، زمانه نخواست

به روی تخته نوشتی الف و بعدش ب...
چراغ خانه نوشتیم مادر و باباست

شبیه قند فریمانِ حل شده درچای
چقدر یاد تو شیرین، دعا بقای شماست

سرت همیشه سلامت به قله های ادب
همیشه پرچم آموزگارها بالاست

خَرامان از درم بازآ، کِت از جان آرزومندم
به دیدار تو خوشنودم ، به گفتار تو خرسندم

اگر چه خاطرت با هر کسی پیوندها دارد
مباد آن روز و آن خاطر،که من با جز تو پیوندم

به جانت کز میان جان ، ز جانت دوست تر دارم
به حق دوستی جانا ، که باور دار سوگندم

مکن رغبت به هر سویی ، به یاران پراکنده
که من مهر دگر یاران ، ز هر سویی پراکندم

شراب وصلت اندرده ، که جام هجر نوشیدم
درخت دوستی بنشان ، که بیخ صبر برکندم

معلم گو؛ ادب کم کن ، که من ، ناجنس شاگردم
پدر گو پند کمتر ده ، که من نااهل فرزندم...

مالیده نبودم به تن خود پیه هارا؟
هاشور توخط زد همه‌ی حاشیه‌ها را

کی متن پراز حاشیه از چشم تو دور است
کی از قلم انداخته ای زاویه هارا

با اینکه همه داعیه ی عشق تو دارند
ژرفانه محک می زنی این داعیه هارا

تقدیم توبا عشق نمودم غزلم را
تا سمت تغزل ببری مرثیه هارا

درکنگره ی عشق اگر گل کند این شعر
بوسم لب آرایه و هم قافیه هارا

با فرزندان خود مهربان باشید، کشور گنجایش این همه رپر رو نداره به خدا

دلم‌یکیو‌میخواد عین فروردین، همینقدر نرو، همینقدر ول‌نکن
همینقدر تموم‌نشو.
😅👌

😁

بزرگترین دستاورد چندسال اخیرم این بود که تو فکر کردی سرما تموم شد و اون لباس خوشگله رو آف زدی
‏اما من خریدمش رو دارم الان میپوشمش.😅