سارا حشمتی

ما برایش جان فدا کردیم و او با طعنه گفت:
چیز دندان گیر مرغوبی نداری بیشتر؟

پ ن: تمرکیده بودم به تنهایی خویش
مرا تو به اغوای بی راهه بردی
به دریاچه خمر خالص کشاندی
و در مستی چشم من غوطه خوردی
بدون سلامی خزیدی کنارم
ولم کن کجا من؟ کجا عشق؟

هزاران دشمن را می بخشم
ولی کسی که قلبم را به او دادم
و او بی اهمیت شمرد
را هرگز نمی بخشم

کثیف ترین آدمها
اونایی هستند که میدونن هر کاری کنن تنهاشون نمیزاری
دست به هر کاری میزنن

بعضی آدما میخ دارن
گیر میکنی بهشون
نخ کش میشی

تلخ یعنی
دچار آدمی باشی
که نمیخواهد راه چاره ات باشد

بهشت
بی گمان کوچه ای دارد که در آن
آن ها که از دوری کسی مرده اند
غروب ها دور هم می نشینند و بلند بلند گریه می کنند

بعد از نیمه های شب
همه چیز آرام می گیرد
به جز قلبم...

آدم اشتباه تو را پیدا می کند
و تکه تکه رهایت می کند
اما آدم درست تکه تکه پیدایت می کند
و دوباره تو را کامل می کند

چه جمله ای تو رو کُشت
ولی وانمود کردی اتفاقی نیفتاده؟

ساعت هاست خیره به سقف دارم به معنی آرامش فک میکنم
چه چیزی میتونه برام آرامش به همراه داشته باشه
آخر نتیجه شد این که:
بیرونی بدون رنگ
درونی بدون جنگ

چند روزه حس حماقت بهم دست داده
اما هر چه فکر میکنم
احمق نبودم
یک رنگ بودم و ساده
انتخاب کردم که ساده باشم
انتخاب کردم که بازی ندم
انتخاب کردم که دروغ نگم
وگرنه دروغ گفتن و بد بودن و آزار و فریب دیگران
آسون ترین کار دنیاست
بلد بودن نمیخواد

چقدر فک کردیم آدما تو زرد نیستن
و زردچوبه کامل از آب دراومدن

کی اولین سرک رو کشید؟
کی اولین کلمه رو گفت؟
نمیتونم بگم من کاری نکردم
خودت بودی
صادق باشیم با خودمون

پ ن: سایه های متوهم نباشیم

خدایا!
کمکم کن
بازی ندهم
و
وارد بازی دیگران نشوم

مرا نصیحت نکن!
اشتباه میکنی!!
من در زندگیم دورانی را دیدم
که تو حتی
در جهنم خدایت هم نخواهی دید...