Pegah

که باید تورو نفس کِشید .. #ع_ف #پناه

اگه این چند روز نرم جایی هوار نکشم سرطان بغض می‌گیرم.

این روزها سرم گرم یه زخم عمیقه. می‌گم آروم شده و خبری نیست اما دروغ می‌گم. زخمم درد می‌کنه. هنوز مثل روزهای اول. ورم کرده. داره کل زندگیم رو سرخ می‌کنه. حالم خوبه. ولی زخم دارم. مثل وقتی که کفشت، پات رو می‌زنه. روز خوبیه همچی خوبه، ولی پات می‌سوزه. اون ساق لعنتی، می‌سوزه. ساق پام می‌سوزه و تنهایی چوب تو زخمم می‌کنم. به سوزشش تن می‌دم و فکر می‌کنم: چقدر آدم توی تحمل دردهاش، تنهاست.

زندگی جایی در میانه‌هایش با یک سیلی آغاز می‌شود.

زدم از همه سَرِ تو #پناه

هرجا میرم دلم اونجارو نمیخواد ...

از یه جایی به بعد نمی‌دونی چیز‌هایی که اذیتت می‌کنه رو با چه زبونی بگی که شنیده بشه.

ما باید برگردیم به پائیز.من تا شش ماهِ آینده آدمِ شادی نیستم.

این خنده عصبی نیست؛ این خنده ب*اییه...

فشار کاری ده از ده
فشار روانی ده از ده
همه چی ده از ده این روزا🥊

دُچاریم و ناچار

از روزی که این اخبار وایرال شد لینک
لحظه ای خواب راحت به چشمم نیومد ، نفس کشید بی استرس نداشتم و نگاه های پی در پی ام به #پناه تموم نشدنی شد اضطراب آینده اش دلمُ خون کرد هربار که خبر تازه ای خوندم چشمام پُر شد فقط به خاطر دنیایِ کودکم ...
من براش دنیایِ دیگه ای رو خواستار بودم
دنیایی که بمب و موشک نمیسازه
موشک رویِ خوابِ کودک نمیندازه ...

برای #پناه عزیزم ،
رابطه‌م با بابات شبیه رابطه‌ی کریستین و بن تو رمان «پیش از آن که بخوابم»ـه. کریستین تلاش می‌کرد قدردان و دوست‌دار مردی باشه که با وجود فراموشی، با وجود این که اصلا این مرد رو به یاد نداره که بخواد دوستش داشته باشه، کنارش مونده و ازش حمایت کرده.
غافل از این که علت فراموشی گرفتنش، کتک خوردن از این مرد و ضربه‌ای بود که به سرش وارد کرده.
#ع_ف

دختر من لوبیا پلو خیلی دوست داره ولی لوبیا پلوی بدون لوبیا که من لوبیاهاشو جدا کنم ، عاشق سالاد شیرازیه ولی گوجه هاش جدا شده باشه ، شاید با خودتون بگید خب گوجه خورد نکن تو سالادش اما دفعه قبل اعتراض کرد که چرا آب نارنج ته سالادش آبِ گوجه ای نشده ، کلا از فرایند جداسازی توسط من لذت میبره .... (بچه داشتن همینقدر پیچیدس)
#پناه
لذت بخش ترین قسمت زندگی منه ..‌

ما مجموعه ای از درست می شود هایِ پاره پاره ایم..

توو این یک ماه ۴۰۳ با بزرگترین ترس های دو سال اخیرم روبرو که نه، گلاویز شدم، بد جور!