اگر بخواهی به هر چیزی که به تو گفته میشود واکنشی عاطفی نشان بدهی، به رنج بردن ادامه خواهی داد.
قدرت حقیقی در عقب رفتن و مشاهدهگر بودن است. قدرت در خودداری است. اگر اجازه بدهی کلماتِ دیگران تو را کنترل کند، هرچیز دیگری هم تو را زیر سلطه خواهد گرفت. نفس بکش و بگذار بگذرد.
بنام خدای شادیها ، خدای زیبایی ها ...
او مدام از طریق شهود به ما میفهماند : بنده ام شاد باش ، غصه هایت بزار بر شانه ی من ...
عزیزترینم ! امروز با تو عهد کرده ام شاد باشم ... بیخیالِ قضاوت ها ... به جای دیدن دشمنی ها ... دوستانم را می بینم و شوقی که برای موفقیت و خوشبختی ام دارند و از تهِ دلم می خندم ...
خدایا
از بد کردن آدمهایت شکایت داشتم به درگاهت
اما شکایتم را پس میگیرم ...
من نفهمیدم!
فراموش کرده بودم که بدی را خلق کردی تا هر زمان که دلم گرفت از آدمهایت، نگاهم به تو باشد ..
گاهی فراموش میکنم که وقتی کسی کنار من نیست ،
معنایش این نیست که تنهایم ...
معنایش این است که همه را کنار زدی تا خودم باشم و خودت ...
با تو تنهایی معنا ندارد !
مانده ام تو را نداشتم چه میکردم ...!
دوستت دارم ، خدای خوب من
میگم ها نازنین خانم خیلی پست قشنگی بود ولی معنی قادر مطلق رو زیر سوال میبره بعضی از جمله ها میخوان یه حرفی رو بزننن و لی یه مفهومی رو اشتباه ووارونه میکنن اصولا خدایا بی نیازه یعنی الله صمد و گفتن این طور جملات باعث تحریف هستش ولی به هر حال پست زیبایی بود عالی حال دلت خوب
یکی میگفت:
ما بزرگترین معذرتخواهی رو به خودمون بدهکاریم؛
بابت همهی وابستگیامون..
بابت همهی آدمهایی که اذیتمون کردن ولی ما نتونستیم رهاشون کنیم..
بابت همهی حرفهایی که دلمون رو شکست، ولی صبر کردیم…
بابت همهی دوروییها که در حقمون کردن، ولی به روی طرف نیاوردیم…
من از خودم بابت تحمل نامردیهایی که مستحقش نبودم واقعا معذرت میخوام!
اونجا که هوشنگ ابتهاج میگه:
آدم ها تا حدِ مردن از خود خسته ات می کنند،
ترکت نمی کنند،
اما مجبورت می کنند ترکشان کنی…
آن گاه تو می شوی بنده ی سر تا پا خطا کار!
Mohamad
بابا من کلا سه تا کامنت رفتم اهااااااا من دیگه هیچی نمی گم
نازنین
نه بیا بگو بیشتر من جنبم بالا