عكست را با خودم دارم
همراه صدای ضبط شده ات را
و هر روز
به انجمن های ادبی سر میزنم...
گوشه ای به التماس شاعری را گیر میاورم...
عكست را نشان میدهم
و سكوت ضبط شده ی صدایت را...
همان دوستت دارم هایی را كه هیچ وقت نگفتی...
و بعد اصرار میكنم
تو را بسراید...
دیروز بلاخره شاعری قبول كرد
مدتی عكست را نگاه كرد...
و به سكوت دوستت دارم هایت گوش داد...
نگاهی به من كرد و
با لبخند روی تكه كاغذی نوشت:
برگرد...
این دیوانه دلش تنگ است...


💙❤
دیدگاه غیرفعال شده است.

بازنشر