ای كاش نريزد

به هم آرامشِ روحت

من بند دلم

بر رگِ اعصاب تو بند است

اگر زمان و مکان در اختیار ما بود

ده سال پیش از توفان نوح عاشقت می شدم

و تو می توانستی تا قیامت برایم ناز کنی

و من کم می آوردم و تسلیم می شدم.

یکصد سال به ستایش چشمانت می گذشت

و سی هزار سال سر به ستایش تنت

و تازه در پایان عمر به دلت راه می یافتم

هیچ چیز نگو

که می خواهم تمام نا نوشته هایم را یکجا در جانت بریزم بدون کم و کاست …

 آندره مارول ترجمه:  احمد شاملو

لب های تو

معجزه درخت انگور است

به بوسه نرسیده ، مست می کند

یقه ات باز شده، شهردلم ریخت به هم!!
هوس وعشق،سراسیمه چه آمیخت به هم!!

وای چشمانت اگر باز شود، من چه کنم؟!
بسته ی چشم تو این سلسله آویخت به هم!!