قلم و رنگ را بردار. رنگ اُمید و شادی بزن بر تابلوی زندگی. چه هنری بالاتر از نقاشی کردن اُمید، وقتی که همه چیز رو به بی‌رنگی و تاریکی می‌رود. چه رنگی زیباتر از شادی، وقتی دیگران خواسته یا ناخواسته مشغول کشیدن تیرگی و غم هستند. شاید این تویی که زیباترین رنگ‌ها و نقش‌ها را در ذهن داری. چشم‌هایت را ببند و نقاشی را شروع کن. عشق را سرخ و تپنده، زمین را سبز، آسمان را آبی، زندگی را سپید …