خفقانی که بشکنه میشه داد، فریاد، آواز.. ی آواز غمگین، خشن.. خیلی غمگین.. خیلی خشن.. اما این آواز ب دل میشینه.. راه چشمو باز میکنه.. آخ کاش این خفقان بشکنه.. من دلم گریه میخواد..

خدا، آدمای شاد رو واسه دل مردم دوست داره، آدمای غمگین رو واسه دل خودش..

وقتی خیلی حالت بده سرت از فکر و خیال کابوسی درد داره بعضی آهنگا انگار ی دستی میشه ک داره سرتو ماساژ میده..

دلم رفت واسه شعری از کمال الدین اصفهانی.. خوندنش بارها بارها میخوام.

اشتباهی دستت بخوره بری صفحه یکی دیگه.. اَه..

حرف دارم حرف.. پر سوالم.. پر کله گنده هایی ک ذهنمو تصویر ذهنی مو مخدوش کردن.. اینا کله گنده های بی مغزو میگم وای اونقد وقیحن ک دارن راست راست توو چشمامم قدم میزنن. چشمامو میبندم و اونا صاف توو تاریکی بهم زل میزنن. داشتیم بهم زل میزدیم ک یهو ی چیزی شکسته شد انگار.. ی چیزی مثل سد.. آره انگار ک سد بود چون دیدم آب بود ک اومد.. کله گنده ها رو با خودش برد.. نمیدونم کجا بردشون.. شاید بعضی شون شانس زنده موندنشون باشه.. پیداشون بشه..