Reyhaneh

+ دیوارِ اتاقم از خیلی آدما واسه م قابلِ احترام تره.
11 دی 01. 22:49

+ هرچی آدمای دور و برم زیادتر بشه، بیشتر حسِّ ناامنی می کنم. واسه م فرقی نداره واقعی یا مجازی.
14 دی 01. 16:57

تو ساخته پرداخته ذهن من بودی..

من بودم تحمل نمیکردم.. از اونام ک یهو میزنم زیر میز..

کلوب، چیز دیگه ای بود.. من اینجا فعالیت خاصی ندارم پس این درخواستا و.. واسه چیه؟ چیزی گم کرده دارین اینجا.. : )

یاد کلوب بخیر . . .

آره..

اشتباهی دستت بخوره بری صفحه یکی دیگه.. اَه..

حرف دارم حرف.. پر سوالم.. پر کله گنده هایی ک ذهنمو تصویر ذهنی مو مخدوش کردن.. اینا کله گنده های بی مغزو میگم وای اونقد وقیحن ک دارن راست راست توو چشمامم قدم میزنن. چشمامو میبندم و اونا صاف توو تاریکی بهم زل میزنن. داشتیم بهم زل میزدیم ک یهو ی چیزی شکسته شد انگار.. ی چیزی مثل سد.. آره انگار ک سد بود چون دیدم آب بود ک اومد.. کله گنده ها رو با خودش برد.. نمیدونم کجا بردشون.. شاید بعضی شون شانس زنده موندنشون باشه.. پیداشون بشه..

میتونم تا اینجا بخودم افتخار کنم؟ به یقین میگم بله.

فکر کن ی موجودی از ی سیاره دیگه بیاد راجب آدما چی بش میگم.. عین مار پوست اندازی میکنن و نیش میزنن و روزگارت رو سمی میکنن.. تا میتونی ازشون دووور شو دووور.. البته آدم هست، ن ک نباشه.. اما کمه خیلی کم.. دیگه باید شانست بزنه ی آدم پیدا کنی.. ی آدم ک تونسته میون اینهمه مارصفت خوش خط و خال سمی.. دووم بیاره..

دنیای موازی اگ هس توو ذهن منه.. من توو این دنیا ی قاتل سریالی شدم.. اومم از بهترین قتلی ک داشتم فقط بگم با 9 تیر کشتمش.. کشتمش مث سگ کشتمش.. سگ کشی کردم.. بعد عین کوسه ک تشنهٔ خونه دستمو بردم توی خونش..

کاش اون کتابه رو داشتم..

آقا و خانم محترم، انقد رو پیج من مانُور نرو، اینجا هیچ دلی قرار نیس بلرزه : )

در خود شکستم بابا حیدر مدد..

شما همون ریحانه هم میهن هستی؟

نه

من دیگه ن مغزم میکشه ن میخام دیگه راجب این چیا فکری کنم.. خودت خودت ی کاریش کن.. من واقعا دیگه در توانم نیس. چرا هی این ب ذهنم میاد الان، ک دستی از غیب ب داد برسه.. انگار ی مشت قرص خوردم ک الان گیج منگ لاجون و تسلیمم و ته دست و پا زدنمه.. خودت بداد برس..

کاش میشد از اینجا رفت. من این کشور این مردم.. من هیچ علاقه ای ب اینجا ندارم.. هیچ حس تعلقی.. ولی نفرت آره.. اینجا تنهایی رو دو دستی چسبیدم.. تنهایی دوست فهمیده ایه.. منم همینو میخام.. یکی ک نیست در عین حال ک هست.. می فهمه و می فهمه.. تنهایی، خداست.. تنهاییمو دوس دارم..

چ شب سنگینی چ شب غم انگیزی.. درست مث دیشب و پریشب و شب های دگر..

یاد کتاب درسیام افتادم.. هر از چندصفحه درد دلامو می‌نوشتم لابلاشون.. دلم واس اونروزا تنگ نشده، اما یادش بخیر..

خب یوقتا جواب هاااااای، هووووی نیست... آهه، آآآآآه ه ه ه..

ی چی باید اینجا نوشته بشه مفصّل.. عشق در نگاه اول.. ک همچی چیزی نیس.. اگ واقعا عشق باشه..

از هرچیزی شکل مزخرفش توو این کشور میبینی..

کشور موسیقی های آروم. کشور شب های بیشمار. کشور طبیعت سرد و بکر و وحشی. این کشور کجاست.. خدایا منو بذار اونجا. +جوون میده واس روحیه سرد و افسرده و سخت من..

چندتایی آهنگ هست نه میخام و ن میتونم ک بذارم.. همین.

نروژ💜