‍ درفرهنگ ایرانی «چهل» عددی مقدس است و «دختر» هم به عنوان نمادی از زنانگی، باروری و حیات مطرح می‌شود. در نقاط مختلف ایران مکان‌هایی چون برج‌ها، کوه‌ها، تپه‌ها و آرامگاه‌هایی با نام چهل دختر یا چهل دختران وجود دارد.

علت این نامگذاری نیز جنگ ها و یورش های مختلف اقوام دیگر به فلات ایران بوده است. در بیشتر این مکان ها افسانه ها و روایت هایی از پنهان شدن و غیب شدن زن ها در این مکان ها از دست متجاوزان و مهاجمان وجود دارد. بیشتر این روایات نیز یا به دختران خاندان سلطنتی ساسانیان برمی گردد یا به دوران حمله مغول ها و افغان ها، اما روایت برج چهل دختران سمنان کاملا متفاوت است و در آن سکونت زنان و نه غیبتشان مطرح می شود.