مریم صالحی

از دنیای واقعی خسته‌ام از مجازی دلسرد...!

دلی که تنگ شده زبون نفهم ترین شنونده ی دنیاست ...

باید دلت خوش باشد، وگرنه عید و شادی تعطیلات در روزها گم‌اند. باید دوستش داشته باشی وگرنه تنهایی حرف تازه‌ای نیست. باید دوست داشته شوی، وگرنه بهار همان بهار هرسال است. باید دلت خوش باشد

‌‌‌

هرچی بدی دیدم تقصیر خوبیام بود!

‏دل که خوش نباشه شام زیر برج ایفلم از گلوی آدم پایین نمیره

‏تنها کسی که با این بالن‌های آرزو به آرزوش رسید، همون وارد کننده‌اش از چین بود!

تشنه ام چایی نداری بدهی لیوانی

لرزش سینی و دستان تو دیدن دارد

"عهد نابستن از آن بِه که ببندی و نپایی"

     
هرچه ییشتر خود را شادکنیم ، آزردن دیگران را بیشتر از یاد می‌بریم!    
     

درخت در تنهایی درخت‌تر است،
آدم در تنهایی آدم‌تر..

نه طاقتِ خاموشی، نه میلِ سخن داریم...

یار وقتی میگه "چه خبر؟!" در جواب بهش بگید:

«ماییم و تو ای جان، که جگر گوشه ی مایی..!»

شما میگین «فراموشش کن» ولی مولانا میگه:

اوست نشسته در نظر‌
‏ من به کــجا نظر کنم؟
‏ اوست گرفته شهرِ دل
‏ من به کـجا سفر کنم؟

گفت دیده‌ست مرا؛ این که «کجا؟» یادش نیست!
...همه چیزم شده و هیچ مرا یادش نیست!

این ستاره به همه راه نشان می‌داده‌ست؛
حال نوبت که رسیده‌ست به ما، یادش نیست!

قصه‌ام را همه خواندند، چگونه‌ست که او
خاطراتِ منِ انگشت‌نما یادش نیست؟!

بعدِ من چند نفر کشته؟ ...خدا می‌داند!
آن قَدَر هست که دیگر همه را یادش نیست

او که در آینه، در حیرتِ نیم خودش است
نیمه‌ی دیگر خود را چه بسا یادش نیست!

صحبت از کوچکیِ حادثه شد؛ ...در واقع
داشت می‌گفت «مهم نیست مرا یادش نیست!»

‏کاش همین‌حالا به بهانه‌ای لب‌هایت به خنده‌ای شکفته‌شود.