ⓐⓢⓐⓛ

انگار خدا بعضی آدمها را، جور دیگری آفریده...
روی احساسشان، روی چشمانشان، روی دستهایشان، حتی روی آغوششان وقت بیشتری گذاشته..
.انگار خدا در جسم بعضی‌ها، روح فرشته‌ها را دمیده و گفته:« خوش به حال آدمی
که سهم کوچکی از قلب تو را اشغال کند.»
مثل تو قلبم❤️❤️❤️
ⓐⓢⓐⓛ

زنان کُشته شده از اندوه
‏فراوان تر از مردان
‏کُشته شده در جنگند ....

اگه به من باشه ستاره های آسمونو براش…
میکنم فرش زیر پاهاش…
که عوض بشه حال و هواش…
#مخاطب_جان

ⓐⓢⓐⓛ

عسل اینو بذار تو ماشین اینو گوش بده 😂😂
ⓐⓢⓐⓛ
دختر حاجی😂😂😂🖐🏻

دل که تنگ است
به کجا باید رفت؟

من امروزی نیستم!
هر چه فکر می کنم جای من اینجا نیست ، من باید سال ها قبل از این زندگی میکردم در آن روزهایی که لاکچری ترین خانه ها، خانه های حیاط دار بود همان ها که حوض داشت و چند ماهی قرمز …
روزهایی که سقف آرزوی مردان داشتن یک دوچرخه بود و زن ها یک چرخ خیاطی …
وقت چادر نمازهای رنگی ، موهای بافته و دلبری های یواشکی …
وقت مهمانی های فامیلی ، خنده های تمام نشدنی ، قلیان و عطر تنباکو
وقت لیوان کمر باریک و چای قند پهلو …
راستش ، من اصلا امروزی نیستم …
من حال این روزها را نمیفهمم ، از این همه تکنولوژی گیج شدم
و بین اینهمه پیشرفت دست و پایم را گم کرده ام …
من با مجازی دلم آرام نمیگیرد و بلد نیستم علاقه ام را به کسی با لایک و کامنت گذاشتن زیر پست هایش نشان دهم ،
نمیتوانم تمام احساسم را با یک استیکر لعنتی از راه دور به کسی بفهمانم ، من دلبری اینترنتی را یاد نگرفته ام …
من اهل یک وجب فاصله ام ، که بشود دستش را گرفت و پی در پی بوسیدش…
نه ، من اصلا و ابدا امروزی نیستم!
وقتی جشن طلاق برایم بی معنی ست
بقيه در ديدگاه

می‌گفتم حق نداری اینستاگرام داشته باشی.
اصلا داشته باشی که چی بشه؟
که یه مشت دو ریالی بهت دایرکت بدن و دلبری کنن؟
که یه مشت مرد غریبه قشنگی‌های تورو لایک کنن و برات بنویسن به به خانم زیبا؟
نه قشنگی‌های تو فقط سهم منه،
دوست ندارم این و اون نگاهت کنن...
‌
يا اسیرش کرده بودم و نمی‌ذاشتم بره سرکار...
بهش می‌گفتم:
کار چیه؟! خودم بهت پول میدم.
دوست ندارم با مرد جماعت همکار باشی.
تو ما مردها رو خوب نمی‌شناسی،
ما خیلی شکارچی‌های ماهری هستیم...
‌
بی‌معرفتی نمی‌کرد،
می‌دونست شکاک و دیوونه‌ام
واسه همین به حرفام گوش می‌داد
و مراعات حالم رو می‌کرد.

اما خب آدم بود،
حق آزادی داشت،
حق یه زندگی عادی...
یه روز خسته شد و رفت...
یعنی هرکسی جای اون بود می‌رفت.

من عاشق بودم؟؟ خاک بر سر من…
می‌دونستم دارم اشتباه میکنم،
می‌دونستم همه آدم‌های بدی نیستن
و از سلام و علیک با عشقِ من، منظور بدی ندارن،
اما خب...
خب دست خودم نبود،
می‌ترسیدم ار دستش بدم.

میدونی عشق من رو چه کسی از من گرفت؟؟ خودم...!
از عالم و آدم می‌ترسیدم که نکنه عشق من رو شکار کنن، اما هیچ حواسم به خودم نبو من باعث شدم که بره، که کم بیاره،
اصلا مگه عشق من طعمه بود که کسی بخواد شکارش کنه...؟؟
حیف خیلی دیر به حقیقت و انصاف رسیدم...

رفتم پیش این مشاور، اون مشاور،
گفتن: (طرف خیلی عاشقت بوده که دو سال با همه دیوونه بازی‌هات کنار اومده! باید زودتر از این‌ها ولت میکرد و میرفت...)
‌
درمان شدم، خوب شدم، یه مرد عادی...
خواستم دوباره کنارش باشم،
این بار منصفانه،
این بار واقعا عاشقانه...
اما دیگه تن به ارتباط با من نداد.
میدونی چرا؟
چون هیچ راهی واسه برگشتن نمونده بود.
همه پل‌های پشت سرم رو خراب کرده بودم...
‌
تورو خدا اجازه بده آزاد باشه
و به عنوان یه انسان خودش واسه خودش تصمیم بگیره.
‌
اسیرش میکنی که چی؟
که از دست نره؟
وفایی که حاصل اسارت باشه چه فایده داره...؟
اگر آزاد زندگی کرد و به تو وفادار موند، لذت داره...
‌
ازت میخوام با زن مثل عروسک رفتار نکنی،
براشون قانون وضع نکنی.
این داستان برات بس نیست که دست برداری از خود برتر بینی؟
‌
ته این حماقت،
ته این مثلا غیرت،
هیچی جز باخت نیست،
هیچی...
‌
| مهدی محمدی

حواسمان به آدم های بی تکرار زندگیمان نیست
عادت کرده ایم به دویدن های از صبح و نرسیدن های تاشب...
عادت کردیم به این روزمرگی های بیهوده و ...
به این خستگی های بی سرانجام...
عادت کرده ایم که دوستت دارم هایمان را بگذاریم برای روزهای بعد
برای فرداهاا...
برای وقت های بیکاری...
و باور نداریم که تنها کارِ امروزمان ...
آتش کشیدن به جان فرداهای دلخواه است...
کاش یک نفر در گوش جانمان فریاد می کشید:
" فردا را، همین امروز زندگی کن"