تصور کن یک روز صبح که از خواب بیدار میشی
ببینی به جز خودت هیچ کس توی دنیا نیست
و تو صاحب تمام ثروت زمین هستی
اون روز چه لباسی می پوشی؟
چه طلایی به خودت آویزون می کنی؟
با چه ماشینی گردش می کنی؟
کدوم خونه رو برای زندگی انتخاب می کنی؟
شاید یک نصفه روز از هیجان این همه ثروت به وجد بیای اما کم کم می فهمی حقیقت چیه.
وقتی هیچ کس نیست که احساستو باهاش تقسیم کنی، لباس جدیدتو ببینه.
برای ماشینت ذوق کنه، باهات بیاد گردش، کنارت غذا بخوره، همه این داشته هات برات پوچه .
اون وقته که می بینی چقدر وجود آدم ها با ارزشه چقدر هر چیزی هر چند کوچیک و ناقص با دیگران بزرگ و با ارزشه.
شاید حاضر باشی همه دنیا رو بدی اما دوباره آدم ها
کنارت باشند.....
‏کاش حواسمون باشه آدمی که الان پیشمونه
چند لحظه‌ دیگه ممکنه نباشه،
بهای بی حوصلگی و غرورمون،
ممکنه یه عمر حسرت باشه ...!
ما با احساس زنده هستیم نه با اموال.
قدر همدیگه رو بدونیم ...
❤❤❤❤❤❤❤
یکی از قشنگ ترین هدیه هایی که میتونیم به آدمها بدیم
اینه که باوری که یه جایی از زندگیشون از دست دادن رو بهشون برگردونیم…