میگویند باران که میزند بوی “خاک” بلند می شود …
اما اینجا باران که میزند بوی “خاطره ها” بلند میشود !
باران ببار … بگذار اشک هایم غریب نباشند …
پشت پنجره نشسته ام و باران میبارد …
ناودانی چشمانم سرازیر شده است !
دل من کلبه بارانی است و تو آن باران بی اجازه ای که ناگهان در احساس من چکه می کنی وقتی به هوای دیدنت قلب ابرها هم تند تند میتپد …
یاد تو مثل چیزی شبیه یک قطره باران بر لب های خشک و ترک خورد ام لیز میخورد …
باران ببار …
ببار که شاید پس از بارش تو به یادش رنگین کمانی در دلم برپا شود !
باران که بند بیاید تازه خاطره شروع می کند به چکه کردن !