سیاوش

می‌خواستم بمانم؛ رفتم
می‌خواستم بروم؛ ماندم
نه رفتن مهم بود و نه ماندن
مهم من بودم
که نبودم...

حدیث دوست نگویم مگر به حضرت دوست
که آشنا سخن آشنا نگه دارد.

حافظ#

پررنگ‌تر شد آن گل سرخی که خشک شد
ما در فراق بیشتر از وصل عاشقیم...

دلنشین‌تر می‌شود
وقتی ...
که او
می‌نشیند با دلت در گفت و گو...

مست گشتم چرخ خوردم
ڪف زدم
نو شدم برخاسـتم بـر دف زدم
آه ای دف ها مرا یــاری ڪنید...
دل ز دستم می‌رود ڪاری ڪنید...

#مولانا

گفتی که رفته رفته چو عمر آیمت به سر
عمرم ز دیر آمدنت رفته رفته، رفت

موقعی که آدم می‌میرد، این مردم خوب آدم را از چهار طرف محاصره می کنند. من امیدوارم که وقتی مُردم، یک آدم با فهم و شعوری پیدا بشود و جنازه‌ی مرا توی رودخانه‌ای، جایی بیندازد!
هر جا که می‌خواهد باشد، ولی فقط توی قبرستان، وسط مرده‌ها، چالم نکنند. روزهای یکشنبه می‌آیند و روی شکم آدم دسته گل می‌گذارند، و از این جور کارهای مسخره.
وقتی که آدم زنده نباشد، گل را می‌خواهد چه کار؟ مرده که به گل احتیاجی ندارد، آدم تا زنده است باید از کسی که دوستش دارد گل هدیه بگیرد...

از #کتاب ناتور دشت | نوشته‌ی #جروم_دیوید_سلینجر

....

گفتم آباد توان ساخت دلم را گفتا
حسن این خانه همین است که ویران ماند

آدم هایِ بی تفاوت ،‌ همیشه ، بی تفاوت نبوده اند !
روزی ، جایی ، برایِ کسی ، تمامِ احساسشان را گذاشته اند و ندیده ،
حرف هایشان را زده اند و نشنیده ،
آنقدر که به  مرزِ بی حسیِ مطلق رسیده اند
جایی که حتی خودشان را یادشان نیست ،
جایی که دیگر ، حرفی برایِ گفتن ندارند !
بی توجهی ، آدم ها را بی توجه می کند ،
حتی به خودشان !
و این یعنی یک فرو پاشیِ مزمن ،
یعنی ؛ یک مرگِ تدریجی....

درمان مرگ، زندگی بیشتر نیست، همان‌طور که درمان ناامیدی، امیدواری نیست. هر دو حالت یک دارو نیاز دارند:
پذیرش...!

...

می‌خواهم آنقدر شعر بگویم؛
که اگر فردا مـُردم
نتوانی انکارم کنی!

حرف ها سه دسته اند.
دسته اول:گفتنی ها
دسته دوم:نوشتنی ها
و دسته سوم:قورت دادنی ها
دو تای اول سبکت می کنند
اما سومی...

- داشتنت یه چیزی شبیه به این عکسه :