ما تکیه داده نرم به بازوی یکدگر
در روحمان طراوت مهتاب عشق بود ،
سرهایمان چو شاخه‌ی سنگین ز بار و برگ
خامش، بر آستانه‌ی محراب عشق بود ..

من همچو موج ابر سپیدی کنار تو
بر گیسویم نشسته گل مریم سپید ،
هر لحظه می‌چکید ز مژگان نازکم
بر برگ دست‌های تو، آن شبنم سپید ..

#Forough