در برابر ِ اين‌همه ستاره‌ی ِ عريانـ
اين‌همه بارانـ ِ بی‌سوال
يا چند آسمانـ ِ بلند وُ چند ترانه از خواب
تو حاضرى باز آوازى از همانـ پسين ِ پُر بوسه بخوانى ؟
من دلمـ گرفته
گهواره‌امـ شڪسته
حالا چهـ وقت ِ گفتن از پرنده ، از قفس ، از قفس‌های دَربسته است ؟
بيا بهـ خاطر ِ يڪ گُل ِ سرخ
يڪ ياد ِ ساده از همانـ سال ِ بوسه‌ها
برويمـ بالاى ِ آسمانـ ، پشت ِ پيراهن ِ نور
دست بر پرده ِ خاطراتى از ماه ِدلنشين بپرسيمـ :
تو حاضرى باز آوازى از همانـ شب ِ پُر گريه بخوانى ؟
ماه همـ دلش گرفته
گهواره‌اش شڪسته
ديگر چهـ وقت ِ گفتن از رود ِ گريه وُ آنـ راز ِ سر بسته است ؟
شب‌ِتار
برای‌توڪه‌این‌حوالی‌پرسه‌میزنی
پسند
بازنشر
موردی برای نمایش وجود ندارد.