مارگوت بیکل خیلی زیبا برای محبوبش می‌نویسه و می‌گه:
«چون دوستت می‌دارم؛ مجبور نیستی آن‌گونه که روز آشنایی‌مان بودی باقی بمانی.
چون دوستت می‌دارم؛ مجبور نیستی خود را محدود کنی به تصویری که از تو زنده مانده در من!
چون دوستت می‌دارم؛ می‌توانی در خودت ببالی چیزهای جدیدی کشف کنی، در وجودت می‌توانی دگرگون شده، بشکُفی، تازه شوی...!
چون دوستت می‌دارم؛ می‌توانی آنچه هستی باقی بمانی و آنچه نیستی شوی..!»

به نظرم این قشنگ ترین نوع دوستت دارم گفتنه!