هر سو شتافتم
در عمق بیشه های غم آلوده ی خموش
بر اوج قله های دل انگیز برف پوش
در جاده های مخملی ماهتاب ها
بر سنگفرش نقره ای موج آبها
هرسو شتافتم
هرسو ولی دریغ
هرگز وجود گمشده ام را نیافتم
اینک تو مانده ای
آیا
در خویشتن وجود مرا حس نمیکنی ؟