بکُش ار کُشی به تیغم ، بزن ار زنی به تیرم
بکُن آنچه می‌توانی که من از تو ناگزیرم

نظر ار ز دوست پوشم، که برون رَوَد ز چشمم؟
به چه اقتدار گویم که برون شو از ضمیرم

ز جهان کناره کردم که تو در کنارم آیی
مگر ای جوان رهانی ز غمِ جهانِ پیرم

مگرم نظر بدوزی به خدنگ جور ورنه
همه تا حیات دارم نظر از تو برنگیرم

/
( قاآنی )
/