حس مبهم

تو از میانِ تمام شعرها
همانی که هیج‌گاه نمی‌نویسم

از‌میان خاطره‌ها
همانی که ندیدم
و از میان رویاها
آنی که به خوابم نیامد

تو همان لبخندی که گمش کردم
و از میان تمام حروف
همانی که کشف نشد

تو معنای سکوت منی
به همین سنگینی
به همین زیبایی
/
( حامد نیازی )
/

دِل از امید ، خُم از مِی ، لب از ترانه تهی‌ست
امیدِ تازه، به سویم مَیَا که خانه تهی‌ست

شبی ز روزنِ رویا مگر توان دیدن
که این حصار ز غوغای تازیانه تهی‌ست

اگر درختِ کُهن مُرد، زنده یادش باد
هزار حیف که این باغ از جوانه تهی‌ست
/

دود از دلم برآمد ، دادی بِده دلم را
در بر رُخم چه بندی ؟ بگشای مشکلم را

پایم به گِل فروشُد ، تا چند سر کشیدن ؟
دستی بزن برآور این پایِ در گِلم را

بردند پیش قاضی از قتل من حکایت
او نیز داد رخصت ، چون دید قاتلم را
/
( اوحدی مراغه ای )
/

زمستان‌ات
هرگز مرا
نخواهد کُشت

خیال‌ام می‌تواند
هزاران هزار
تابستان بیافریند
/
( محمود درویش )
/

و من ای کاش می توانستم
این دل خسته و غمگین را
دور از چشم همگان
انگار که برای من نیست
کنار خیابانی رها کنم !
/

چه راه دشواری است
گذر از شب ، از روز

گذر از خیر ، از شر
از نیک و بد

گذر از سکوت از هیاهو از نفرت
از خشم از عشق از عشق
/
( عباس کیارستمی )
/

دستم از سنگ و دلم سنگ و روانم سنگ است
دير فهميدم و اكنون همه جانم ،
سنگ است!

رازها دردلِ تاريک نهفتم،چون غار
چه بگويم؟چه بگويم؟كه دهانم
سنگ است!

آفرين بر من عاشق كه نمازم نشكست،
من كه چون آينه هر روز اذانم
سنگ است

هيچكس از همۀ شهر،خريدارم نيست،
مشتری شيشه و من جنس دكانم
سنگ است

دارد از دور می آيد، كسي از جنس خودم،
آب و آيينه بياَنداز، گمانم
سنگ است!

/
( حسین جنتی )
/

بعضیا مثل آشغال می مونن سروقت نزاریشون دم در گند می زنن به زندگیت✌️
.
.