Mandana

ای كاش نريزد

به هم آرامشِ روحت

من بند دلم

بر رگِ اعصاب تو بند است

من همینم

نه چشمان آبــی دارم
نه کفشهای پاشنه بلند
همیشه کتانـی مـی پوشم
روی چمن ها غلت میزنم
عِشوه ریختن را خوب یادم نداده اند
وقتـی از کنارم رد میشوی
بوی ادکلنم مستت نمیکند
نگران پاک شدن رژ لب و ریملم نیستم
لاک ناخن هایم از هزار متری داد نمیزند
گاهـی از فرط غصه بلند داد میزنم
خدایم را با تمام دنیا عوض نمیکنم
وبعضـی آدم های اطرافم را هم با تمام دنیا عوض نمیکنم
شبها پایه پرسه زدن در خیابان و مهمانی نیستم
بلد نیستم تا صبح پای گوشـی پچ پچ کنم
و بگویم دوستت دارم وقتـی حتـی
به تِعداد حروف دوستَت دارم هم ، دوستت ندارم
ولـی اگر بگویم دوستت دارم ،
دوست داشتَنم حد ومرزی ندارد
من خالصانه همینم

من حسودم…

مادخترها…همه حســـودیم!!

اما…حسادت انواع دارد..

ازحسادتِ سایز دور کمر تا حسادت به اندازه ی پشت پلکها

اما عمیـــق ترین …بُرنـــده ترین و عــذاب آور ترین حسادتمان…

وقتی است که دل مــی بنــدیم …

دل به یک مـــرد …

دیگه تـــاب نداریم صدایی جـــز ما … نگاهی جــز ما …دستانی جـــز ما …

اصلاً هر چیزی جــز ما.. از هـــزار فرســَــخــیــَـش رد شـود….

و حتی یـــــــک لحظه از او خوشــَــش بیــــایـــد!!!

که ای کـاش کــــور شود… کَـــــر شود… بشکند و یا اصلا بمیــــــرد…

رقیـــبــی که “شـــایـــد” در آینده بوجود بیـــایـــد

شما دوبار میمیرید

یه چیزایی رو نباید بگی

وقتی زیاد گفتم دوستت دارم

تبدیل شدم به روزمرگی

بر شــانــه بـیفشــان و مــزن شـانـه بــه مـویـت

بـگــذار حـســادت بــکنـد شــانـه بــه شـانــه

مــن ایـــرانیـــَــم

بــرای داشتنت دنیــا را هــمــ دور خــــواهـــمـ زد...

اصلا خدا دستها را آفریده
که دائم یا در دست یار باشد،
یا بندِ گیسوان پریشانش…
هر کار دیگری بکنید با این دست ها
اضافه کاریست جانم…

فاطمه جوادی