پی آن غزال مشکین که نگشت صیدم آخر.........چه سمندها دواندم چه کمندها گسستم

همه انتقام خود را بکشم ز عمر رفته........دهد ار زمانه روزی سر زلف او به دستم
فروغی بسطامی